Keith Mann

Μπορούν να αλλάξουν τους νόμους ακόμη περισσότερο, να πάρουν περισσότερα ασφαλιστικά μέτρα και να λένε ότι δεν μπορούμε να διαμαρτυρόμαστε νόμιμα. Αλλά το μόνο που θα καταφέρουν είναι να οδηγήσουν όλο και περισσότερο κόσμο στην παρανομία και οι παράνομες τακτικές είναι και οι πιο αποτελεσματικές.
Keith Mann

Ο Keith Mann έχει χαρακτηριστεί ηγετική φυσιογνωμία του ALF, έχει φυλακιστεί για δράσεις απελευθέρωσης και οικονομικού σαμποτάζ σε σφαγεία και ιατρικά πειραματικά εργαστήρια, έχει δραπετεύσει, έχει γράψει βιβλίο για τη δράση και την ιστορία του κινήματος κι έχει γίνει σύμβολο του αγώνα για την απελευθέρωση των ζώων.

Ο Keith Mann μεγάλωσε στο Rochdale της Αγγλίας στη δεκαετία του 1970. Ως παιδί, ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει ποδοσφαιριστής και ονειρευόταν να “παίξει μπάλα για την Αγγλία”. Όταν όμως, μετά από μια επίσκεψη στο σφαγείο του Littleborough συνειδητοποίησε την πραγματική μεταχείριση των ζώων από την ανθρώπινη κοινωνία, αυτό αποτέλεσε μια καθοριστική στιγμή για εκείνον και έγινε η αφετηρία για έναν αγώνα ζωής για αλλαγή. «Η θέα του αίματος και των εντοσθίων με σόκαρε εντελώς. Δεν είχα ιδέα ότι τα ζώα αντιμετωπίζονταν με αυτό τον τρόπο. Έτσι άρχισα να εξερευνώ το κίνημα».

Από νεαρή ηλικία συμμετείχε στην τοπική ομάδα των Σαμποτέρ Κυνηγιού μοιράζοντας φυλλάδια στο ενημερωτικό περίπτερο στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Η συναναστροφή με ανθρώπους που προσπαθούσαν ανιδιοτελώς να βοηθήσουν τους άλλους -ιδιαίτερα τα ζώα που δεν μιλούν- αποτέλεσε τεράστια έμπνευση για τον Keith. Η πρώτη του εμπειρία απελευθέρωσης ζώου ήταν όταν έσωσε ένα κουνέλι κλεισμένο σε κλουβί από το σπίτι ενός γείτονα από όπου περνούσε κάθε μέρα για να πάει στο σχολείο.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, το κίνημα άρχισε να κάνει πιο ριζοσπαστικές διαμαρτυρίες, συμπεριλαμβανομένης μιας εκστρατείας οικονομικού σαμποτάζ και εμπρησμούς. Το 1991 ο Keith συνελήφθη μετά από μια σειρά εμπρηστικών επιθέσεων σε φορτηγά σφαγείων στο Oldham. Στις 22 Ιουνίου 1993 κατάφερε να αποδράσει από το αστυνομικό τμήμα του Stredford στο Manchester όπου κρατούνταν. Δραπέτευσε σε ένα καταφύγιο ζώων στο Sussex όπου έπιασε δουλειά για 10 μήνες με άλλο όνομα. Έπειτα από έφοδο της αστυνομίας στο καταφύγιο έπεσε και πάλι στα χέρια του κράτους και τo 1994 καταδικάστηκε στη σοκαριστική ποινή φυλάκισης 14 χρόνων. Κατόπιν έφεση,ς η ποινή του μειώθηκε στα 11 χρόνια και τελικά αφέθηκε ελεύθερος μετά από 7 χρόνια στη φυλακή.

«Έχω ζήσει πιθανώς τις πιο ευτυχισμένες και τις πιο θλιβερές στιγμές της ζωής μου σε αυτό το περιβάλλον, καθώς και πολύ φοβισμένες. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει εκτός από αυτό, παρά το τραύμα που μου προκάλεσε και το μόνιμο κίνδυνο σοβαρής σωματικής βλάβης. Έχω πέσει από κτήριο και μέσα από μια σκεπή, έχω πηδήξει μέσα από παράθυρο του πρώτου ορόφου, έχω διασχίσει κολυμπώντας ένα ποτάμι φορώντας ένα ζευγάρι γαλότσες και στη συνέχεια έπρεπε να πάρω το λεωφορείο, στάζοντας νερό και να ζητήσω δωρεάν διαδρομή! Με έχουν πυροβολήσει ενώ προσπαθούσα να σώσω ζώα, έχω σπάσει το παράθυρο του αυτοκινήτου μου με ρουλεμάν που αναπήδησε από την ιδιοκτησία κάποιου άλλου, με έχουν φτύσει, με έχουν γρονθοκοπήσει, με έχουν κυνηγήσει με αυτοκίνητο, ένας θυμωμένος κλόουν με έχει περιλούσει με έναν κουβά κάτουρα ελέφαντα, άντρες με φτυάρια με έχουν κυνηγήσει μέσα στο δάσος και με έχουν συλλάβει, με έχουν κατηγορήσει και με έχουν καταδικάσει για πράγματα που δεν έχω κάνει. Έχω αισθανθεί απόλυτη απόγνωση και έχω οδηγηθεί στην τρέλα –και τη δράση– από τις ατελείωτες αναβολές και την αδιαφορία της γραφειοκρατίας και έχω κλειστεί στη φυλακή και έχω εξαναγκαστεί να στερηθώ φαγητό λόγω της εναντίωσής μου στην κακοποίηση των ζώων. Όλα αυτά πέραν από τον απερίγραπτο πόνο και τη σκληρότητα που έχω αντιμετωπίσει από πρώτο χέρι, αλλά είναι ακριβώς αυτό και η δυνατότητα να κάνω κάτι για αυτό, που το έκανε να αξίζει όλο τον κόπο.»
Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου From Dusk ’til Dawn.

Το 2005 φυλακίστηκε και πάλι μετά από επιδρομή στο ερευνητικό εργαστήριο της Wickham στο Hampshire όπου απελευθέρωσε 695 ποντίκια. Επίσης απέσπασε αρχεία που περιέγραφαν λεπτομερώς μεγάλα προγράμματα δηλητηριασμού στα οποία δεκάδες χιλιάδες ζώα χρησιμοποιούνταν για δοκιμές Μπότοξ (υποτίθεται ότι τέτοιου είδους πειράματα -για καλλυντικά προϊόντα- είναι παράνομα στο Ηνωμένο Βασίλειο). Όταν τον συνέλαβαν, τα ποντίκια επιστράφηκαν στη Wickham. Στο δικαστήριο του αποδόθηκε αρχικά ποινή 230 ωρών κοινωνικού έργου, με πρόθεση του δικαστή να μην τον καταστήσει “μάρτυρα” του Τύπου, η οποία όμως μεταβλήθηκε σε 6μηνη φυλάκιση για προσβολή δικαστηρίου, όταν ο Keith υποτίθεται ότι απείλησε τον Chris Bishop, τεχνικό διευθυντή των εργαστηρίων της Wickham.

Μετά την αποφυλάκισή του τον Οκτώβριο του 2005, συνέχισε να διαμαρτύρεται για τον πειραματισμό στα ζώα στην εκστρατεία της SHAC, την οποία έχει χαρακτηρίσει ως μία από τις πιο σημαντικές που έχουν λάβει χώρα στο κίνημα της Απελευθέρωσης των Ζώων. Το 2007 συμμετείχε επίσης στην εκστρατεία Gateway to Hell, η οποία είχε βάλει στο στόχαστρο εταιρείες εισαγωγής ζώων για πειραματισμούς καθώς και τα σημεία ανεφοδιασμού τους (αεροδρόμια, λιμάνια). Το Μάιο του 2007 εκδόθηκε το βιβλίο του με τον τίτλο From Dusk ’til Dawn. Το βιβλίο σκιαγραφεί με λεπτομέρεια τις δράσεις και τις τακτικές του Μετώπου για την Απελευθέρωση των Ζώων, καθώς και την εξέλιξη του Μετώπου ως κομμάτι του κινήματος για την Απελευθέρωση των Ζώων, από τα πρώτα σαμποτάζ κυνηγιού στην Αγγλία του ’60 μέχρι τις σύγχρονες καμπάνιες παγκόσμιας εμβέλειας. Έχει χαρακτηριστεί ως βιβλίο-σταθμός για όποιον θέλει να κατανοήσει το λόγο που κάποιοι άνθρωποι παραβιάζουν το νόμο για να προστατεύσουν τα ζώα από την εκμετάλλευση.

«Δεν υπάρχει οικονομικό όφελος ή δόξα. Είναι μία ανιδιοτελής ενασχόληση, η οποία επιφυλάσσει κι έναν αυξανόμενο κίνδυνο σύλληψης, φυλάκισης, ακόμα και θανάτου. Αλλά η ανταμοιβή είναι μεγάλη και κατ’ ανάγκη υπερέχει του κινδύνου. Γίνεται για τα ζώα.»