του Jason Miller
Αποκήρυξη: Δεν σχετίζομαι, συνδέομαι, ευθυγραμμίζομαι, ή ταυτίζομαι με κανέναν τρόπο με το Transformative Studies Institute, το Institute for Critical Animal Studies, τον Anthony Nocella ΙΙ, ή τον Richard Kahn. Ενώ είμαι εκπρόσωπος τύπου για το North American Animal Liberation Press Office και είμαι συνεργάτης του Jerry Vlasak και του Steve Best, συνθέτω αυτό το δημοσίευμα ανεξάρτητα από το NAALPO και τους όλους συμμάχους μου.
Χρόνια ενδοσκόπησης και βαθιάς ψυχικής αναζήτησης – άφοβης πορείας στο φαινομενικά άπειρο αριθμό ανεξερεύνητων, αδάμαστων, ακανθωδών και επίβουλων μονοπατιών που ανοίγονται στριφογυρίζοντας μέσα στη ψυχή μου – με οδήγησαν να καταλήξω αφελώς στο συμπέρασμα ότι είχα σκιαγραφήσει έναν σχεδόν πλήρες χάρτη του ποιος είμαι, της άποψής μου για τον κόσμο και του σκοπού μου.
Ευτυχώς μια αλυσίδα γεγονότων που άρχισαν να εκτυλίσσονται αρκετούς μήνες πριν, και πρόσφατα αποκορυφώθηκαν όταν μπλέχτηκα στη συντροφιά μερικών από τους πιο αφιερωμένους, πεπειραμένους και παθιασμένους ακτιβιστές με τους οποίους είχα το προνόμιο να συνεργαστώ, κατέστρεψαν τον ημιεφησυχασμό μου και ανέφλεξαν το πάθος μου για να ξεκινήσω ακόμα μια λεπτομερή και βασανιστική εξέταση του ποιος είμαι και τι πιστεύω – μια «επαναξιολόγηση όλων των αξιών» εάν προτιμάτε – συμπεριλαμβανομένου του αναπόφευκτου δριμύ αυξανόμενου πόνου της προσωπικής εξέλιξης. Ενώ αναγνωρίζω ότι η βασική αίσθηση του εαυτού μου, η γενική άποψή μου για τον κόσμο και οι ουσιαστικές πεποιθήσεις μου είναι σχετικά αμετάβλητες, υπάρχει ακόμα άπλετος χώρος για ανακάλυψη και ανάπτυξη.
Ο Steve Best μου είπε πριν από ένα χρόνο περίπου ότι θέλει να κάνει τη φιλοσοφία επικίνδυνη ξανά. Με αυτό στο μυαλό, έχω καταλήξει σε μερικά ριζοσπαστικά συμπεράσματα για εμάς τους ανθρώπους και τους κατά μεγάλο μέρος κατακριτέους τρόπους μας ως είδος. Επιτρέψτε μου καθώς «φιλοσοφώ με ένα σφυρί», κατευθύνοντας κάποιες ιδεολογίες, σκέψεις, παρατηρήσεις, αρχές και ισχυρισμούς που θα χτυπήσουν μερικές από τις ιερές αρχές του ανθρωποκεντρικού ιουδαϊοχριστιανικού καθεστώτος του Δυτικού Πολιτισμού, να προκαλέσω την οργή των ανάλγητων σπισιστών που εξαπολύουν επιθέσεις σαν κακομαθημένα παιδιά όταν οι άνθρωποι προκαλούν το «αναφαίρετο δικαίωμά» τους να βασανίζουν, να δολοφονούν και να τρώνε άλλα αισθανόμενα πλάσματα, και αφήστε με να δείχνω σαν ένα ταραγμένο, αμολημένο πίτμπουλ σε γλυκανάλατη φιλοζωική εκπομπή.
Παρά τη σχεδόν ομόθυμη ανθρωποκεντρική πεποίθηση ότι εμείς τα ανθρώπινα ζώα είμαστε ανώτερα από τα μη ανθρώπινα ζώα, είμαστε ίσα – ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ. Για την ακρίβεια, η συλλογική μοχθηρία, η πλεονεξία, η απάθεια, η εριστικότητα, η υπεροψία, ο εγωισμός και η τάση μας να εξουσιάζουμε, να εκμεταλλευόμαστε, να ακρωτηριάζουμε τη Γη και τους άλλους κατοίκους της, με έχουν πείσει ότι είμαστε κατώτεροι από τα άλλα ζώα, και ηθικά και, με έναν διεστραμμένο τρόπο, διανοητικά. Είμαστε απλώς αρκετά ευφυείς για να έχουμε αναπτύξει ένα ολέθριο καταστρεπτικό σύμπλεγμα ανωτερότητας, πιστεύοντας ότι η ικανότητά μας να καταπιανόμαστε με σύνθετες μορφές σκέψης και επικοινωνίας μας εξουσιοδοτεί με το δικαίωμα να κακοποιούμε κατά συρροή τον πλανήτη και άλλα αισθανόμενα πλάσματα, να δημιουργούμε τεχνητά φράγματα για να μας αποξενώνουν από το υπόλοιπο της φύσης και να ρυπαίνουμε και να μολύνουμε τα εδάφη και τις υδάτινες οδούς με κάθε λογής τοξικά, σαπρά, επιβλαβή, μολυσματικά και αηδιαστικά υγρά και στερεά, πολλών εκ των οποίων η μισή ζωή υπερβαίνει τα 10.000 χρόνια τα οποία η ασθένεια που αποκαλούμε πολιτισμό υπάρχει. Ο Homo sapiens, το «ανώτερο είδος», έχει πάρει τη «διαχείριση» του πλανήτη και κινείται γρήγορα προς την αυτοκαταστροφή και την μαζική εξόντωση των άλλων ειδών. Πόσο ευφυές είναι αυτό;
Τα μη ανθρώπινα ζώα είναι αισθανόμενα, και ένα αυξανόμενο εντυπωσιακό σώμα της αξιολογηθείσας έρευνας νομιμοποιεί επιστημονικά τις εμπειρικές, κοινής λογικής παρατηρήσεις ότι πολλά άλλα ζώα είναι επίσης «υποκείμενα ζωής» αποφέροντας έτσι κατ’ αναλογία πλούσιες και σύνθετες διανοητικές, συναισθηματικές και κοινωνικές ζωές. Η σκόπιμη θανάτωσή τους είναι τόσο δολοφονία όσο είναι η δολοφονία ενός ανθρώπου. Σωστά· το έγραψα. Το «κρέας» είναι δολοφονία. Όπως είναι η ζωοτομία, η γούνα, οι σκυλομαχίες, οι κοκορομαχίες, η παραγωγή γαλακτοκομικών και αυγών, και οι υπόλοιπες από τις μυριάδες τερατώδεις φρικαλεότητες που διαπράττονται από το σύμπλεγμα των ζωικών βιομηχανιών σε όλη την υδρόγειο. Ενώ οι καταναλωτές και οι τελικοί χρήστες είναι συνένοχοι, είναι η γεμισμένη με σκατά τουαλέτα του σπισιστικού καπιταλιστικού συστήματος που πρέπει να συνθλίψουμε σε εκατομμύρια θραύσματα πορσελάνης κρατώντας την πιο τεράστια βαριά που μπορούμε να βρούμε.
Για να φράξουν οι χειμαρρώδεις ποταμοί αίματος που ρέουν από τις φλέβες δισεκατομμυρίων θανατωμένων ζώων· για να κατασιγάσει η κακοφωνία των οδυνηρών και θλιβερών στεναγμών, βελασμάτων, στριγκλιών και διαπεραστικών κραυγών τους· και για να εξαγοράσουμε τους εαυτούς μας από αυτό το φαινομενικά ατελείωτο ολοκαύτωμα, ένα εκ των δύο πραγμάτων πρέπει να συμβεί. Το ανθρώπινο είδος πρέπει να γίνει παγκοσμίως βίγκαν. Ή εάν οι πόθοι μας για κατανάλωση σάρκας, οι επιθυμίες μας να φορέσουμε το δέρμα κάποιου άλλου, οι δειλοί εξαναγκασμοί μας να κυνηγήσουμε ανυπεράσπιστα πλάσματα και να τα τρυπήσουμε με σφαίρες ή να τα καρφώσουμε με βέλη, ή η αντιληπτή ανάγκη μας να υποβάλουμε άλλα ζώα σε μισητά βασανιστήρια για να «προωθήσουν την επιστήμη και την ιατρική μας» είναι πάρα πολύ ισχυρά για να ξεπεραστούν, πρέπει να βάλουμε την ανθρώπινη σάρκα στο μενού, να εφοδιάσουμε τα ράφια των μαγαζιών με παπούτσια και παλτά φτιαγμένα από ανθρώπινο δέρμα, να στρέψουμε τα κυνηγετικά μας τουφέκια σε ανθρώπινους στόχους και να γεμίσουμε τα ερευνητικά μας εργαστήρια με ανθρώπινα θέματα. Σε τελευταία ανάλυση, εάν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε, να κακοποιήσουμε και να σφάξουμε αισθανόμενα πλάσματα για να ευχαριστήσουμε τους ουρανίσκους μας, να αναβαθμίσουμε τις ζωές μας και να πειραματιστούμε σε αυτά, προκειμένου να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη και να βάλουμε ένα τέλος στην άθλια υποκρισία, πρέπει να συμπεριλάβουμε το είδος μας σε αυτές τις δραστηριότητες.
Η καταστροφή της ιδιοκτησίας, του εξοπλισμού, των κτηρίων, των μηχανημάτων, των εργαστηρίων και ουσιαστικά οποιουδήποτε άψυχου ανθρώπινου κατασκευάσματος ή «πόρου» που χρησιμοποιείται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, τον ακρωτηριασμό, το βιασμό, ή τη δολοφονία των ανθρώπινων ζώων, άλλων ζώων, ή της Γης δεν είναι βία. Μπορεί να είναι παράνομο κάτω από ένα σύστημα που φετιχοποιεί την ιδιοκτησία και τα κέρδη, αλλά δεν είναι ανήθικο. Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις είναι το σωστό πράγμα για να κάνει κάποιος.
Όσον αφορά την αληθινή βία – τη βλάβη ή τη δολοφονία αισθανόμενων πλασμάτων (οι μισητοί σπισιστές, φυσικά, θα περιορίσουν τον ορισμό στα ανθρώπινα πλάσματα) – το κορπορατιστικό κράτος (σχεδόν οποιουδήποτε έθνους, δεδομένου ότι ο κορπορατικός καπιταλισμός είναι ουσιαστικά πανταχού παρών) και οι μυριάδες συνιστώσες, πράκτορες, συκοφάντες, αντιπροσωπείες, γραφεία, επιχειρήσεις, υποκαταστήματα, στρατιώτες, υπάλληλοι, προπαγανδιστές, ανώτεροι υπάλληλοι, τυφλά υπάκουοι πολίτες και η φάρα τους, είναι κατά πολύ περισσότερο οι πιο έκδηλοι δράστες των άμεσα βίαιων πράξεων. Σε πλήρη αντίθεση, το κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων δεν έχει διαπράξει ποτέ βία άμεσα – ούτε σ’ έναν ανθρώπινο εκμεταλλευτή στο όνομα του. Εντούτοις, εμείς ως κίνημα είμαστε ένοχοι για τη διάπραξη έμμεσης βίας δεδομένου ότι ο συλλογικός περιορισμός μας απέναντι στα βασανιστήρια και τη δολοφονία των δισεκατομμυρίων άλλων ζώων κάθε χρόνο έχει επιτρέψει στην απύθμενη σκληρή άμεση βία του κορπορατιστικού κράτους, των βιομηχανιών που εκμεταλλεύονται ζώα που αυτό υποστηρίζει, και τα δισεκατομμύρια των ανηλεών, σκληρών, σπισιστών στρατιωτών που είναι τόσο ανθρωποκεντρικοί ώστε πενθούν ή υποβάλλουν σεβασμό όταν κοινωνιοπαθείς όπως ο Harry Harlow, ο Philip Armour, ο Ray Kroc, και η φάρα τους πεθαίνουν, ενώ κλείνουν τα μάτια σε αθώα σκυλιά-ρακούν που γδέρνονται ζωντανά έτσι ώστε οι προνομιούχοι άνθρωποι να μπορούν να φορούν «γούνα»(1).
1. Σ.τ.μ.: Ο Jason Miller αναφέρεται στο γνωστό video που έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, όπου σκυλιά – ρακούν γδέρνονται ζωντανά σε μονάδα παραγωγής γούνας στην Κίνα. Σκηνές πρέπει να γίνουν γνωστές σε κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα σε όσους θεωρούν τοποθετήσεις όπως αυτή του παρόντος κειμένου «ακραίες».
Φιλοσοφικά μιλώντας, το κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων πρέπει να αγκαλιάσει την «αντίστροφη βία για να προστατεύσει τα αθώα πλάσματα» ως μια από τις πολλές τακτικές στον πόλεμο για να τελειώσει το ολοκαύτωμα των ζώων. Επιθέσεις σε αδιόρθωτους, ενσυναισθηματικά ανεπαρκείς, κοινωνιοπαθείς σπισιστές βασανιστές και δολοφόνους ζώων από θαρραλέους υπόγειους μαχητές είναι και απαραίτητες και ηθικά αποδεκτές πτυχές της πάλης για να ελευθερωθούν τα μη ανθρώπινα ζώα. Από μια ηθική σκοπιά, τέτοιες πράξεις θα ήταν εύκολα δικαιολογήσιμες ως μια μορφή επεκταμένης αυτοάμυνας στο όνομα των άφωνων, ανυπεράσπιστων αισθανόμενων πλασμάτων.
Δοθείσης της ευκαιρίας αλλά και των μέσων, τα μη ανθρώπινα ζώα προφανώς θα σκότωναν τους βασανιστές και δολοφόνους τους – ήτοι αυτοί κτηνοτρόφοι, διευθυντές των μεγάλων κτηνοτροφικών επιχειρήσεων, κυνηγοί, ζωοτόμοι, εκτροφείς κουταβιών, ή όμοιοι τους. Απλά φανταστείτε πόσα δισεκατομμύρια μη ανθρώπινων ζώων θα γλίτωναν με κόστος ένα σχετικά απειροελάχιστο αριθμό ανθρώπινων ζωών εάν οι ακτιβιστές επρόκειτο να ενεργήσουν ως πληρεξούσιοι σε κάποιες περιπτώσεις και να κάνουν απλά αυτό που τα μη ανθρώπινα ζώα θα έκαναν για τον εαυτό τους – εάν μόνο μπορούσαν. Μόλις η λήψη του αιματηρού κέρδους τους ή οι επιθυμίες τους γινόντουσαν πάρα πολύ ριψοκίνδυνες, οι παίκτες στο «παιχνίδι της εκμετάλλευσης» θα δίπλωναν τα χέρια τους και η βιομηχανοποιημένη σφαγή των μη ανθρώπινων ζώων θα έφτανε σε μια τρανταχτή διακοπή.
Ενώ το κορπορατιστικό κράτος χρησιμοποιεί ακραία επίπεδα θεσμοθετημένης βίας για να βγάλει κέρδη, να βιάσει τη Γη και να διατηρήσει την κοινωνική τάξη, πολλοί αντιτάσσουν οποιαδήποτε αντίστροφη βία λόγω του ότι αυτό είναι αναποτελεσματικό και του ότι ακόμα και η περιορισμένη χρήση της από μερικούς ακτιβιστές στρέφει την κοινή γνώμη ενάντια σε ολόκληρα κοινωνικά κινήματα. Δεν έχει υπάρξει ακόμα κάποια νίκη κοινωνικής δικαιοσύνης στην ιστορία που να κερδήθηκε χωρίς βίαιες τακτικές, ακόμα κι αν τέτοιες τακτικές έπαιξαν μικρό ρόλο. Ούτε η δημόσια περιφρόνηση για τη χρήση βίας απέτρεψε κινήματα όπως της Κατάργησης της Σκλαβιάς, των Σουφραζέτων, των Πολιτικών Δικαιωμάτων, ή του Αντι-Απαρτχάιντ από το να πετύχουν.
Οι συγκεντρωτικές κυβερνήσεις, οι στενά ευθυγραμμισμένες κορπορατιστικές-καπιταλιστικές τους οντότητές, και όλοι αυτοί σε όλη την υδρόγειο που επιτρέπουν, διαιωνίζουν, ή διαπράττουν χονδρικά, σε μεγάλη κλίμακα ζωική εκμετάλλευση, προσκαλούν και αξίζουν την εχθρότητα εκείνων από εμάς που βρίσκονται μέσα στο κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων. Ενώ υστερούμε αριθμητικά σε γελοίο βαθμό, και έχοντας ως δεδομένο τη συντριπτική δύναμη του εχθρού μας, πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την πολυκέφαλη ύδρα με τόσες πολλές τακτικές ασύμμετρης εμπλοκής και με τόση αποφασιστικότητα όση μπορούμε να συγκεντρώσουμε, πολεμώντας τους στα πλαίσια των εγγενώς διεφθαρμένων πολιτικών και νομικών συστημάτων που συσσωρεύονται βαριά προς όφελος των ανθρωποκεντρικών δολοφόνων· πολεμώντας να μορφώσουμε και να κερδίσουμε τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων των οποίων η ενσυναίσθηση δεν έχει ξεριζωθεί από το δολοφονικό για τη ψυχή ναρκισσισμό και καταναλωτισμό του κυρίαρχου πολιτισμού· συμμαχώντας με άλλα αντικαπιταλιστικά κινήματα απελευθέρωσης· και αναλαμβάνοντας διάφορες μορφές άμεσης δράσης εκ μέρους των δισεκατομμυρίων μη ανθρώπινων ζώων που εξαθλιώνονται και εκμηδενίζονται από το σπισιστικό καπιταλισμό κάθε χρόνο.
Εάν οι κορπορατιστές και το πιστό κοπάδι τους μπορούν να πυροβολήσουν, να παγιδέψουν, να πετσοκόψουν, να εγκλωβίσουν, να υποδουλώσουν, να κόψουν, να ξεντερίσουν, να σκίσουν, να θανατώσουν, να σφάξουν, να κάψουν, να κάνουν ηλεκτροσόκ, ενέσεις, να χτυπήσουν, να κοπανίσουν, να βιάσουν, να φορέσουν, να φάνε και να δολοφονήσουν βάναυσα αισθανόμενα πλάσματα, πώς μπορούμε εμείς οι αντισπισιστές, έχοντας καθαρή συνείδηση, να τους επιτρέψουμε να λειτουργούν αδιαφιλονίκητα και ατιμώρητα; Γνωρίζοντας τον αδιανόητο τρόμο, τον πόνο και τα δεινά που έχουν επιβάλει στα αμέτρητα δισεκατομμύρια των μη ανθρώπινων φίλων μας, τίποτα που το κίνημά μας κάνει για να προκαλέσει, εμποδίσει, βλάψει, σταματήσει, ή αφοπλίσει, είτε το σύστημα είτε ανεξάρτητους εκμεταλλευτές ζώων μπορεί να είναι ηθικά κατακριτέο ή υπερβολικό. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε να διατηρήσουμε το ηθικά υψηλό επίπεδο. Ο Δάντης έγραψε μια αδημοσίευτη προσθήκη στην Κόλαση που περιλαμβάνει ένα Δέκατο Κύκλο – μόνο για την αντιπαράθεσή μας.
Στο νομικό σύστημα του κορπορατιστικού κράτους, που χρησιμεύει προ παντός για να προστατεύει το κέρδος και την ιδιοκτησία, ένας ακτιβιστής που θα σκότωνε ένα βιομηχανικό εκτροφέα, ένα ζωοτόμο ή έναν κυνηγό θα τιμωρούνταν ως δολοφόνος. Στο δικαστήριο όμως των υψηλότερων νόμων της φύσης, αυτοί που δεν συμμετείχαν με κάποια μορφή ακτιβισμού (είτε άμεση είτε έμμεση, βίαιη ή μη βίαιη) για να υπερασπιστούν τα μη ανθρώπινα ζώα θα δικάζονταν ως συνεργοί στη δολοφονία.
Η απάθεια είναι συνενοχή. Με ποιον θέλεις να συμμαχήσεις; Το Θάνατο ή τη Γαία;