Ένα σοβαρό ζήτημα που κατά καιρούς απασχολεί τη Κομοτηνή είναι ο μεγάλος αριθμός των αδέσποτων και η επιθετικότητα που εκδηλώνουν εξαιτίας του ότι σχηματίζουν αγέλες. Ορισμένοι “άνθρωποι” είτε λόγω φόβου, είτε λόγω ανασφάλειας, είτε απλώς λόγω κόμπλεξ εντοπίζουν τη λύση στο να ρίχνουν φόλες στα ζώα ή απλά στο να συναινούν σε τέτοιου είδους εγκλήματα μένοντας απαθείς.
Η σημερινή, απόλυτα ανθρωποκεντρική κοινωνία καθιστά ως κυρίαρχο όν τον άνθρωπο, υποβιβάζοντας κατά συνέπεια όλα τα υπόλοιπα πλάσματα . Διαιωνίζεται έτσι η πεποίθηση ότι μόνος λόγος ύπαρξης των άλλων ειδών είναι η εκμετάλλευση τους και όταν αυτή δεν είναι δυνατή η εξόντωσή τους φαντάζει μια πράξη φυσιολογική. Τα ζώα, αδέσποτα και μη, προορίζονται από τη φύση να ζουν ελεύθερα στο περιβάλλον, ένα περιβάλλον που ο άνθρωπος με τις απανωτές του επεμβάσεις έχει αλλοιώσει στο έπακρο ώστε να το φέρει στα μέτρα του. Πολλά ζώα επιβιώνουν με δυσκολία στους ελάχιστους φυσικούς χώρους που υπάρχουν ενώ άλλα, όπως οι γάτες και τα σκυλιά, είναι αναγκασμένα να προσαρμοστούν στα νέα μέτρα και σταθμά που επιβάλουν οι ανθρώπινες πόλεις.
Επιστρέφοντας στη περίπτωση της Κομοτηνής παρατηρείται κάτι εξαιρετικά οξύμωρο. Ενώ τα pet shop με τα φυλακισμένα ζώα που αντιμετωπίζονται σαν εμπορεύματα κατακλύζουν τη πόλη, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στο συμπέρασμα πως υπάρχει σημαντικός αριθμός φιλόζωων, τα αδέσποτα που περιπλανιούνται σ’ αυτήν αντιμετωπίζονται ως περιττά και ανεπιθύμητα. Ποιος είναι όμως πραγματικά φιλόζωος ; Είναι εκείνοι που αγοράζουν ράτσες ζώων ενισχύοντας το εμπόριο ζωντανών πλασμάτων από το κάθε pet shop και παράλληλα αδιαφορούν για τα αδέσποτα , τα οποία και αντιμετωπίζουν ως μιάσματα;Αγαπούν αληθινά τα ζώα όσοι τα αντιμετωπίζουν σαν αξεσουάρ μόδας αγοράζοντας συγκεκριμένες ράτσες σύμφωνα με το εκάστοτε life style ; Νοιάζονται όντως όσοι έχουν ζώα μόνο για να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους αδιαφορώντας για το αν εκείνα υποφέρουν (πχ σκυλιά φύλακες, κυνηγόσκυλα, κυνομαχίες κτλ).
Αντιλαμβανόμαστε ότι για την επίλυση του θέματος των αδέσποτων χρειάζεται να βασιστούμε στις παρούσες συνθήκες και να μην αρκεστούμε στην ανάλυση της πηγής του προβλήματος που δεν είναι άλλη από τον ανθρωποκεντρισμό των απανταχού κοινωνιών. Επειδή λοιπόν δεν γίνεται να μάθουμε στα ζώα τρόπους συμπεριφοράς απέναντι στους ανθρώπους θα πρέπει εμείς ως νοήμων όντα να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε.
Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές προτάσεις :
· Σε περίπτωση που δεχτείτε επίθεση από κάποια αγέλη σκύλων είναι σημαντικό να διατηρήσετε τη ψυχραιμία σας (ο φόβος εκκρίνει αδρεναλίνη την οποία οσμίζονται τα σκυλιά και γίνονται επιθετικά.)
· Αν αντιληφτείτε κάποιο ζώο να κινείτε απειλητικά προς το μέρος σας μην τρέχετε! Εάν μείνετε ακίνητοι απλώς θα σας πλησιάσουν θα γαυγίσουν λίγο και θα φύγουν.
· Οι ποδηλάτες που δέχονται επίθεση πρέπει να κατέβουν από το ποδήλατο και να το τοποθετήσουν ανάμεσα στο σκυλί και στους ίδιους. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιταχύνουν.
Βέβαια πέρα από τις παραπάνω προτάσεις καλό είναι να αφιερώσει ο καθένας λίγο χρόνο για τη προσωπική του ενημέρωση ώστε η συμβίωση με τα ζώα που τριγυρίζουν στη πόλη να είναι αρμονική.
Σίγουρα έχουν υπάρξει εξαιρέσεις κατά τις οποίες σκυλιά έχουν δαγκώσει περαστικούς ωστόσο οι πιθανότητες να χτυπήσει κάποιον αμάξι είναι πολύ περισσότερες από το να τον δαγκώσει σκύλος. Οι άνθρωποι στη τεράστια πλειοψηφία τους χρησιμοποιούν τα ζώα αποκλειστικά και μόνο για να καλύψουν τις ανάγκες τους είτε αυτές είναι συναισθηματικές είτε είναι πρακτικές. Το ελάχιστο που τους χρωστάμε λοιπόν είναι να τα σεβόμαστε…
Αναρχικό στέκι Utopia A.D.