Η παρούσα έκθεση έχει ερευνηθεί, γράφτηκε και παρήχθη από τη ”Συμμαχία για την κατάργηση του Εμπορίου Γούνας” (Coalition to Abolish the Fur Trade), με τη συνεργασία των ”Προς υπεράσπιση των ζώων” (In Defense of Animals) και το ”Εθνικό Δίκτυο ακτιβιστών / Σχέδιο Συμμαχίας για τη Γη” (The National Activist Network/Earth Alliance Project). Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με CAFT στο (214) 503-1419 ή MINKLIB@aol.com.
Εισαγωγή
Στα μέσα της δεκαετίας του 80, το εμπόριο γούνας γνώρισε μια περίοδο άνθησης, όπου οι πωλήσεις στις ΗΠΑ έφθασαν στα ιστορικά υψηλά επίπεδα των 1,8 δισ. δολαρίων. Μέχρι τα τέλη της δεκαετία του 80, ωστόσο,η δημόσια εκπαίδευση για τη μεταχείριση των ζώων από τη βιομηχανία είχαν προκαλέσει πτώση στις πωλήσεις γουναρικών. Την ίδια περίπου ώρα που η «πράσινη συνείδηση», καθώς και η υποστήριξη για ένα καθαρότερο περιβάλλον, γινόταν πολύ διαδεδομένη. Με τις ελπίδες της κεφαλαιοποίησης από την τάση προς την οικολογική συνείδηση, το πολιορκούμενο εμπόριο γούνας άρχισε να ισχυρίζεται ότι το προϊόν του ήταν φιλικό προς το περιβάλλον.
Στην έκθεση αυτή θα παρέχουμε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο ισχυρισμός αυτός είναι ένα τεράστιο ψέμα. Επιτροπές αξιοπιστίας διαφήμισης στην Αγγλία, την Ολλανδία, τη Φινλανδία, την Ιταλία και τη Δανία έχουν ήδη αποφανθεί ότι η βιομηχανία γούνας δεν μπορεί να τα ισχυρίζεται αυτά γιατί αυτό θα ήταν ψεύτικη διαφήμιση. Στην πραγματικότητα, όπως αυτή η έκθεση θα δείξει, οι οργανώσεις του εμπόριου γούνας, έχουν αγωνιστεί με συνέπεια ενάντια στην εφαρμογή των περιβαλλοντικών πολιτικών που θα τους είχε πραγματοποιηθεί. Το εμπόριο γούνας είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση πολλών ειδών (θαλάσσια μινκ ”sea mink” κλπ.) και έχει ωθήσει και άλλα σε μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Τα αποδεικτικά στοιχεία στην παρούσα έκθεση αποτελούν τη βάση για το επιχείρημά μας ότι όλες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις στις ΗΠΑ, ή οπουδήποτε αλλού, θα πρέπει να λάβουν επιθετική στάση κατά της γούνας. Μερικές είναι αλληλέγγυες στο κίνημα κατά της γούνας ήδη. Άλλοι, όπως η Εθνική Ομοσπονδία για την Άγρια Ζωή, πάει τόσο μακριά ώστε να υπερασπίζεται το σπορ της παγίδευσης ζώων για τη γούνα, παρά το γεγονός ότι τα αποδεικτικά στοιχεία αντικρούουν τις αξιώσεις που κάνουν για την υπεράσπιση αυτής της δραστηριότητας.
Αυτή η έκθεση είναι στη διάθεση των περιβαλλοντικών οργανώσεων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των ακτιβιστών, καθώς και κάθε άλλου ενδιαφερόμενου. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τη Συμμαχία για την κατάργηση του Εμπόριου Γούνας, αν έχετε απορίες. Το τηλέφωνο μας είναι 214-503-1419, ή μπορείτε να μας ένα mail στο MINKLIB@aol.com.
Περίληψη:
Η εκτροφή ζώων για τη γούνα τους, ενώ αποτελεί μια κερδοφόρα επιχείρηση για τους εκτροφείς γουνοφόρων ζώων, έχει αποδειχθεί ότι είναι μια περιβαλλοντική καταστροφή για τον πλανήτη. Στην πραγματικότητα, οι διαφημίσεις από τον κλάδο της γούνας ότι είναι “φιλικές προς το περιβάλλον” έχουν θεωρηθεί παραπλανητικές σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Η εκτροφή ζώων για τη γούνα τους, η οποία απαιτεί το στοίβαγμα μινκ, αλεπούδων και άλλων ζώων κατά δεκάδες χιλιάδες σε μικρούς περιορισμένους χώρους – παρόμοιες με τις εντατικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται στα κοτόπουλα, τις γαλοπούλες και σε άλλα ζώα στα εργοστάσια παραγωγής – έχει οδηγήσει σε προσπάθειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τον περιορισμό της ρύπανσης των υδάτων, του αέρα και του εδάφους.
Στο Ουισκόνσιν, την πολιτεία με τη μεγαλύτερη παραγωγή γούνας, αναγκάστηκε ακόμη και να “καλέσει” τους εκτροφείς γουνοφόρων ζώων να συνεργαστούν με τους οργανισμούς ελέγχου της ρύπανσης για τον καθαρισμό του προβλήματος τους το 1991. Και στη Φινλανδία, στην πόλη της Kaustinen έπρεπε να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τα υπόγεια ύδατα μετά τα απόβλητα από εκτροφεία γουνοφόρων ζώων, που είχαν σαν αποτέλεσμα τέτοια περιβαλλοντική ζημιά, που κατέστησαν το νερό επικίνδυνο για πόση.
Εκτός από τις βλάβες που προκαλούνται στα μη ανθρώπινα ζώα από τα απόβλητα εκτροφής γουνοφόρων ζώων, τα γειτονικά φυτά και δέντρα, επίσης, απειλούνται με εξαφάνιση. Και το υψηλό ποσοστό του αζώτου από τα εκτροφεία παρεμποδίζει τη διαχείμαση των δέντρων, ενώ οι χιλιάδες των νεκρών σωμάτων (μετά την εκδορά) απορρίπτονται σε χώρους υγειονομικής ταφής ή μέσα στο δάσος, ρυπαίνοντας κοντά σε πλωτές οδούς και το έδαφος.
Η εκτροφή ζώων για τη γούνα τους έχει επίσης προκαλέσει την οικολογική ισορροπία στην τραμπάλα. Για παράδειγμα, στη Sheboygan, WI, όπου μέχρι 75.000 μινκ διατηρούνται σε ένα εκτροφείο, υπάρχει, σύμφωνα με μια ιστορία το 1996 στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, μια σημαντική έλλειψη μινκ στην άγρια φύση. Κατά ειρωνικό τρόπο, υπάρχουν περισσότερα μινκ σε αυτό το ένα εκτροφείο από ό,τι στην άγρια φύση. Η ειρωνεία συνεχίζεται σε άλλες πολιτείες, όπως η Μοντάνα, όπου υπάρχει ακόμα κυνηγετική περίοδος για περίπου 150 λύγκες, ενώ οι εκτροφείς γουνοφόρων ζώων αφαιρούν λύγκες από το φυσικό τους περιβάλλον για τους να τους χρησιμοποιήσουν ως ζώα αναπαραγωγής σε εκτροφεία γουνοφόρων ζώων.
Η βιομηχανία γούνας προσθέτει, επίσης, μη αυτόχθονα ζώα στην άγρια φύση. Ρακούν στη Γερμανία, μινκ στην Ισλανδία, θαλάσσιες ενυδρίδες στις ΗΠΑ και opossum στη Νέα Ζηλανδία έχουν ξεφύγει από αγροκτήματα και εγκαταστάθηκαν σε ένα περιβάλλον που δεν ξέρει πώς να τα αντιμετωπίσει. Στο Όρεγκον, υπήρχαν δημοσιεύματα του τύπου ότι διέφυγαν θαλάσσιες ενυδρίδες και κατέτρωγαν καλλιέργειες στην Κοιλάδα Willamette.
Το σπορ της παγίδευσης κάνει τεράστια ζημιά στα ζώα στην άγια φύση, συμπεριλαμβανομένων των απειλούμενων με εξαφάνιση. Η κυβέρνηση και ανεξάρτητες μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον 2 στα 3 παγιδευμένα ζώα είναι «μη-στόχος”. Θεωρούνται “σκουπίδια” από τη βιομηχανία γούνας, και πετάγονται μακριά.
21 τοις εκατό όλων των φαλακρών αετών περιλήφθηκαν σε ένα έργο που αφορούσε την αποκατάσταση των σιαγόνων από τραυματισμούς από παγίδες και 64 τοις εκατό αυτών των τραυματισμών ήταν θανατηφόρα. Ο αριθμός των φαλακρών αετών που πεθαίνουν εξαιτίας των ποδοπαγίδων είναι άγνωστος, αλλά θεωρείται υψηλός. Το 1973, σε μια ανακοίνωση, η αμερικανική κυβέρνηση δήλωσε ότι 2.500 χρυσοί και φαλακροί αετοί πιάνονται κατά λάθος στις παγίδες στη Νεβάδα και μόνο.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η προστατευόμενη ποταμίσια βίδρα στην Πενσυλβάνια, η οποία εξαφανιζόταν στη δεκαετία του 70, παρά το γεγονός ότι η παγίδευση της ήταν παράνομη. Η τυχαία παγίδευση ήταν ύποπτη ως πρόβλημα, και όταν μειώθηκε η παγίδευση του κάστορα (λόγω της πτώσης των τιμών), οι αριθμοί ποταμίσιας βίδρας αυξήθηκαν επίσης.
Συνολικά, η παγίδευση δεν εξαφανίζει μόνο τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση, χωρίς να προστατεύονται και τα άλλα ζώα που δεν αποτελούν στόχο, αλλά επίσης διεγείρει την εξάπλωση των νόσων, την περαιτέρω διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας. Επίσης, δεδομένου ότι στόχος των παγιδευτών είναι πολλά αρπακτικά, αυτό οδηγεί σε υπερπληθυσμό των θηραμάτων, το οποίο στη συνέχεια οδηγεί σε καταστροφή των καλλιεργειών και της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Στο Νέο Μεξικό, τα ποντίκια deer είχαν υπερπληθυσμό (επειδή ο πληθυσμός κογιότ είχε αποδεκατιστεί από τους παγιδευτές και τους κτηνοτρόφους), με αποτέλεσμα την εξάπλωση της επιδημίας του ιού Hanta όπου και σκοτώθηκαν 56 άνθρωποι. Η εξάπλωση της λύσσας στην ανατολική ακτή αποδίδεται επίσης στην παγίδευση για τη γούνα.
Οι καυστικές και τοξικές χημικές ουσίες όπως η φορμαλδεΰδη και το χρώμιο, που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία γούνας, είναι μια ακραία απειλή για το περιβάλλον. Το 1991, η EPA επέβαλε πρόστιμο σε 2 μονάδες επεξεργασίας γούνας 1,6 εκατομμύρια δολάρια, ως αποτέλεσμα της ρύπανσης που προκαλέσαν. Η ΥΠΠ επεσήμανε ότι τα απόβλητα από εγκαταστάσεις επεξεργασίας γούνας “μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστικά προβλήματα και παρατίθενται ως πιθανές καρκινογόνες ουσίες”.
Τέλος, η παραγωγή ενός μπουφάν από θηρευμένη άγρια γούνα χρησιμοποιεί 3 φορές περισσότερη ενέργεια από την παραγωγή ενός συνθετικού μπουφάν και μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η παραγωγή ένας γούνινου παλτού χρησιμοποιεί 20 φορές περισσότερα ορυκτά καύσιμα από ό,τι η παραγωγή ενός συνθετικού προϊόντος, κυρίως λόγω της επεξεργασίας των δερμάτων, της παραγωγής ζωοτροφών, της μεταφοράς των δερμάτων με τον επεξεργαστή της ιχθυόσκαλας στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο.
Εκτροφεία Γούνας
Οι Εντατικές κτηνοτροφικές μονάδες τοκετού έχουν γίνει ένα καυτό περιβαλλοντικό ζήτημα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Έχουν υπάρξει πολλές εκθέσεις για τα ποτάμια, καθώς και άλλα υδάτινα συστήματα, που έχουν μολυνθεί από τα απόβλητα των εκτροφείων ζωικής παραγωγής. Ενώ η πλειοψηφία της προσοχής έχει τοποθετηθεί σχετικά με τους χοίρους και τα κοτόπουλα, τα απόβλητα που προέρχονται από γουνοφόρα ζώα είναι ένα πρόβλημα επίσης. Στο Ουισκόνσιν, τη πολιτεία με τη μεγαλύτερη παραγωγή μινκ, τα μέλη του κρατικού Τμήματος Φυσικών Πόρων έπρεπε να παροτρύνουν τους εκτροφείς γουνοφόρων ζώων να συνεργαστούν με τους οργανισμούς ελέγχου της ρύπανσης για να βρουν κάποιον τρόπο για την αντιμετώπιση της διαχείρισης των λυμάτων. Αυτό εκδόθηκε το Φθινόπωρο του 1991 στο τεύχος του τώρα αποσυρμένου περιοδικού American Fur.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα προκαλείται από τη διατήρηση χιλιάδων ζώων σε μια σχετικά μικρή περιοχή. Ανίκανα να τρέξουν ελεύθερα, τα ζώα αυτά δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αφήνουν τα περιττώματά τους να δημιουργούν βουναλάκια κάτω από τα κλουβιά τους. Σε σύντομο χρονικό διάστημα τα απόβλητα, είτε απορροφώνται από το έδαφος και καταλήγουν στα υπόγεια ύδατα είτε τρέχουν σε παραπλήσιους χείμαρρους, ως αποτέλεσμα των καταιγίδων. Υπάρχει ένας καταφανής παράγοντας της υγείας που σχετίζεται με τη μόλυνση των υπόγειων υδάτων. Όταν τα απόβλητα διαχέονται σε άλλα υδάτινα συστήματα, έχουμε υπερβολική ανάπτυξη φυκιών τα οποία προκαλούνται από την υπερβολική αφθονία των νιτρικών ιόντων στα συμπυκνωμένα περιττώματα. Η υπερβολική αυτή ανάπτυξη των φυκών μειώνει το οξυγόνο στο νερό που προκαλεί θάνατο στην υδρόβια ζωή.
Η Φινλανδία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αλεπούς στον κόσμο. Όταν ένας Αμερικανός πελάτης αγοράζει ένα παλτό από αλεπού, οι πιο πολλές πιθανότητες είναι ότι η γούνα προέρχεται από ζώα που εκτρέφονται και θανατώνονται στη Φινλανδία. Το Φινλανδικό Εθνικό Συμβούλιο Υδάτων και Περιβάλλοντος, δήλωσε ότι “Τα περιβαλλοντικά προβλήματα από τη λειτουργία των εκτροφείων γουνοφόρων ζώων εξακολουθούν να είναι αξιοσημείωτα”. Ένα παράδειγμα της ρύπανσης των υδάτων είναι η πόλη της Kaustinen όπου η ανάληψη των υπόγειων υδάτων θα έπρεπε να σταματήσει, καθώς η κατεύθυνση τους άλλαξε εξαιτίας των αποβλήτων που ρίπτονται από εκτροφεία γουνοφόρων ζώων.
Το άζωτο από αυτά τα εκτροφεία παρεμποδίζει επίσης τη διαχείμαση των δέντρων. Αυτό σημαίνει προστιθέμενες ζημιές παγετού και ευκολότερη πρόσβαση για τα έντομα και τους μύκητες στην αποδυνάμωση του δέντρου. Τα εκτροφεία Γούνας αποτελούν επίσης πηγή ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τα Φινλανδικά εκτροφεία γουνοφόρων ζώων παράγουν 1500 τόνους αμμωνίας το χρόνο. Στις ΗΠΑ, στα περισσότερα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων συγκεντρώνεται σε WI, UT, και MN. Μια μελέτη που πρέπει να γίνει για τη μέτρηση των επιπέδων νιτρικών αλάτων στο νερό που βρίσκονται γύρω από τα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων, για τη μελέτη της υγείας των γειτονικών δέντρων, καθώς και να καθορίσει το ποσό της αμμωνίας στην ατμόσφαιρα.
Χάρη στις προσπάθειες των ομάδων συμφερόντων (lobbying) της βιομηχανίας, είναι δύσκολο να ασκήσει κανείς δίωξη στα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων για μόλυνση του περιβάλλοντος. Η παραπλανητικά ονομασμένη ”συμμαχία για την καλή διαβίωση των εκτρεφόμενων γουνοφόρων ζώων” (αναγνωρίζεται πλέον ως επιτροπή γούνας ΗΠΑ), προχώρησε τόσο πολύ ώστε να πιέσει τις κυβερνήσεις της περιοχής των Μεγάλων Λιμνών να διατηρηθούν χαμηλά τα πρότυπα ποιότητας του νερού, έτσι ώστε τα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων δεν θα έπρεπε να αναγνωριστούν ως σημαντικές πηγές ρύπανσης.
Δεδομένου ότι το γουνοφόρο ζώο θανατώνεται αποκλειστικά για το τομάρι του/της, οι εκτροφείς γουνοφόρων ζώων πετούν συνήθως ολόκληρο το σφάγιο στη χωματερή, καθώς δεν έχει καμία οικονομική αξία. Η βιομηχανία έχει προσπαθήσει να υποστηρίξει ότι αυτά τα πτώματα χρησιμοποιούνται για τη διατροφή των ζώων κ.λπ. Ωστόσο, πολλά γουνοφόρα ζώα θανατώνονται με ένεση δηλητήριο, στην οποία περίπτωση τα πτώματα δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, κάθε σφάγιο διατίθενται σε χώρο υγειονομικής ταφής, ή στο δάσος κ.λπ. Είναι σπάνιο ο εκτροφέας γουνοφόρων ζώων να μπαίνει σε οποιοδήποτε κόπο με υπευθυνότητα στη διάθεση των οργάνων καθώς δεν υπάρχει οικονομικό κίνητρο για να το πράξει. Έχουμε φωτογραφίες, διαθέσιμες κατόπιν αιτήματος, ενός λόφου στη ΜΤ ο οποίος είναι γεμάτος από πτώματα μινκ.
Οι Αμερικανοί έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τα αρπακτικά ζώα ως ζωτικής σημασίας για την οικολογική ισορροπία των πραγμάτων. Οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι οι λύκοι, οι γκρι αρκούδες κλπ εξυπηρετούν ένα σημαντικό ρόλο με τη διαβίωση στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Τα Αρπακτικά βοηθούν στη διατήρηση υγιών πληθυσμών ζώων θηραμάτων με την επιλεκτική βρώση των αδύναμων και των αρρώστων. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι η εξημέρωση ενός σημαντικού αρπακτικού. Τα ζώα αυτά εξυπηρετούν ένα πολύ ζωτικό ρόλο στη φύση και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα είδος εκτρεύσιμου εμπορεύματος. Αυτό είναι μέρος της αιτίας του ότι η εκτροφή μινκ και αλεπούς είναι τόσο απεχθής. Είναι πολύ πιθανό ότι υπάρχουν περισσότερα μινκ σε αιχμαλωσία σε εκτροφεία γουνοφόρων ζώων, από αυτά που τρέχουν ελεύθερα στην άγρια φύση.
Το Sheboygan, WI είναι ένα κορυφαίο κέντρο εκτροφής γουνοφόρων ζώων, όπου η δήλωση αυτή είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί σωστή. Ένα άρθρο στο τεύχος της 1ης Ιουνίου 1996 της Sheboygan Press τόνισε ότι οι πληθυσμοί μινκ έχουν μειωθεί σε ένα επισφαλές επίπεδο. Γνωρίζουμε ένα εκτροφείο στην περιοχή αυτή που έχει πάνω από 75.000 μινκ. Αυτό, από μόνο του, εύκολα ξεπερνά τους αριθμούς του άγριου πληθυσμού. Εξετάστε το γεγονός ότι το μινκ είναι ένα γενετικά άγριο ζώο. Μινκ έχουν ξεφύγει από εκτροφεία γουνοφόρων ζώων σε χώρες όπου δεν υπήρχαν αυτόχθονα μινκ. Η Ισλανδία, η Φινλανδία και η Αγγλία έρχονται στο μυαλό. Αυτά τα ζώα ενστικτωδώς γνωρίζαν τι να κάνουν, επέζησαν, και αναπαράχθηκαν. Τώρα αυτές οι χώρες έχουν βιώσιμους πληθυσμούς μινκ. Τώρα το γεγονός ότι τα μινκ που προέρχονται από εκτροφεία μπορούν να επιβιώσουν όταν απελευθερώνονται στο φυσικό περιβάλλον είναι επιβεβαιωμένο. Αν η βιομηχανία γούνας είναι τόσο «πράσινη», όσο ισχυρίζεται ότι είναι, τότε γιατί αυτοί δεν συμβάλλουν στην αποκατάσταση των αποθεμάτων άγριων μινκ με μερικά από τα 2,5 εκατομμύρια φυλακισμένα ζώα στα αμερικανικά εκτροφεία;
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον λύγκα. Μόνο 150 λύγκες μπορεί να υπάρχουν στην άγρια φύση της Μοντάνα. Απίστευτο ότι, παρόλα αυτά, η Μοντάνα έχει ακόμη μια ανοιχτή σεζόν για παγίδευση του λύγκα για γούνα. Ορισμένες οργανώσεις των εμπόρων γούνας έχουν αγωνιστεί με νύχια και με δόντια να κρατήσουν το λύγκα μακριά από το να προστατεύεται ως απειλούμενο με εξαφάνιση είδος. Σχεδόν κάθε άλλη πολιτεία έχει απαγορεύσει την παγίδευση του λύγκα. Ωστόσο, εκτροφείς γουνοφόρων ζώων έχουν αφαιρέσει λύγκες από το φυσικό τους περιβάλλον για να χρησιμοποιηθούν ως ζώα αναπαραγωγής σε εκτροφεία γουνοφόρων ζώων. Ένας αιχμάλωτος λύγκας δεν εξυπηρετεί κανένα οικολογικό σκοπό ούτως ή άλλως. Γιατί επιτρέπεται στο εμπόριο γούνας να παίρνει αυτά τα ζώα από το φυσικό τους περιβάλλον, όταν ο αριθμός τους είναι σε κρίσιμο χαμηλό σημείο και να τα αναπαράγει στα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων για ένα επιπόλαιο προϊόν πολυτελείας; Λόγω της στροφής προς την εκτροφή λύγκα για γούνα και της εξάντλησης των άγριων πληθυσμών για τη δημιουργία αποθέματος στα εκτροφεία, μπορεί να δούμε την πλήρη εξάλειψη αυτού του μεγαλοπρεπούς είδους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συνέχιση της παγίδευσης του ίδιου ζώου για τη γούνα του και η αντίθεση στα μέτρα προστασίας από το εμπόριο γούνας μπορεί μόνο να κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Δεν είναι μόνο ότι η βιομηχανία γούνας αρπάζει τα ζώα από το φυσικό τους περιβάλλον για τη δημιουργία αποθεμάτων στα εκτροφεία, αλλά επίσης προσθέτει μη γηγενή είδη, σε περιοχές όπου δεν θα πρέπει να είναι. Ρακούν στη Γερμανία, μινκ στην Ισλανδία, θαλάσσιες ενυδρίδες στις ΗΠΑ και opossum στη Νέα Ζηλανδία είναι μόνο μερικά παραδείγματα των ειδών που έχουν εγκατασταθεί σε περιοχές όπου δεν θα πρέπει να είναι, ως αποτέλεσμα του εμπορίου γούνας. Οι εκτροφείς γούνας φέρνουν τα ζώα αυτά και στη συνέχεια τα απελευθερώνουν, όταν οι συνθήκες της αγοράς δεν είναι ευνοϊκές. Άλλες φορές τα ζώα ξεφεύγουν λόγω φυσικών καταστροφών ή στην περίπτωση των ρακούν στη Γερμανία, απέδρασαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τα ζώα αυτά είναι τώρα σε περιοχές που αναπτύχθηκαν χωρίς τίποτα από το σημερινό είδος τους. Η Νέα Ζηλανδία αναπτύχθηκε χωρίς θηλαστικό που να τρώει φύλλα, αλλά τώρα έχουν ένα opossum το οποίο δεν έχει κανένα φυσικό θηρευτή. Αυτό συμβαίνει με όλα τα παραπάνω παραδείγματα. Τα ζώα αυτά με τη σειρά τους κατηγορούνται ότι λυμαίνονται την περιοχή, αλλά δεν είναι δικό τους σφάλμα το ότι βρίσκονται εκεί. Είχαν τοποθετηθεί στην περιοχή από εκτροφείς γουνοφόρων ζώων.
Με το πέρασμα του χρόνου, πολλές από αυτές τις περιοχές έχουν εξελιχθεί σε ένα σημείο όπου τα ζώα αυτά δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα πια. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα του εμπορίου γούνας που προσπαθεί να αυξήσει τους πληθυσμούς ζώων σε περιοχές όπου το εκτρεφόμενο ζώο ήταν μη ιθαγενές. Μερικές αποδράσεις είναι αναπόφευκτες αλλά η βιομηχανία γούνας είναι πολύ ανεύθυνη για να το λάβει υπόψη. Αυτό είναι ένα τρέχον πρόβλημα. Το τεύχος της 15ης Οκτωβρίου 1996 του Oregon Register Guard ανέφερε τις θαλάσσιες ενυδρίδες που κατέτρωγαν καλλιέργειες στη κοιλάδα Willamette, η οποία είναι μια περιοχή στο Όρεγκον. Το άρθρο ανέφερε ότι οι θαλάσσιες ενυδρίδες υπήρχαν εκεί ως αποτέλεσμα ενός αποτυχημένου πειράματος εκτροφής γούνας. Αυτό συμβαίνει ακόμα και τώρα. Θα μπορούσες να σκεφτείς ότι το εμπόριο γούνας θα ήταν πιο προσεκτικό και θα προσπαθούσε να αποθαρρύνει κάτι τέτοιο, αλλά όλες οι προηγούμενες τραγωδίες δεν τους έχουν διδάξει τίποτα.
Παγίδευση
Οι παγιδευτές είναι πασίγνωστοι για τη λανθασμένη αναφορά στους εαυτούς τους ως οικολόγοι. Έχουν ακόμη πουλήσει αυτή τη γραμμή στην Εθνική Ομοσπονδία για την Άγρια Ζωή, η οποία έχει εκπονήσει λογοτεχνία παγίδευσης που διανέμεται από τη Woodstream, το μεγαλύτερο κατασκευαστή παγίδων με σιαγόνες στις ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι η παγίδευση έχει αρνητικές συνέπειες στα απειλούμενα είδη, διεγείρει την ασθένεια στα άγρια ζώα και προκαλεί υπερπληθυσμό στα ταχέως αναπαραγόμενα είδη ζώων.
Ο Εθνικός Σύνδεσμος παγιδευτών έχει συνεχώς πάει στο δικαστήριο για την καταπολέμηση των μέτρων που αποσκοπούν στην προστασία των απειλούμενων και προστατευόμενων ειδών. Αγωνίστηκε με επιτυχία για να κρατήσει μια σεζόν παγίδευσης αγριόγατων στο WI, παρά το γεγονός ότι οι αριθμοί αγριόγατων είναι πολύ χαμηλοί σε αυτή την πολιτεία. Πιο πρόσφατα, ο ΕΣΠ έχει αγωνιστεί για να κρατηθεί ο λύγκας, η αγριόγατα και η βίδρα εκτός του τμήματος 2 της σύμβασης για το Εμπόριο Απειλουμένων Ειδών (CITES), επειδή δεν θέλουν να έχουν να μπούνε στον κόπο να βάλουν ετικέτες στις γούνες. Η διαδικασία προσθήκης ετικετών έχει σχεδιαστεί ώστε να υπολογίζει πόσα από αυτά τα ζώα σκοτώνονται. Ο κλάδος της γούνας πιστεύει ότι αυτή η διαδικασία είναι πάρα πολύς κόπος, παρά το γεγονός ότι απαιτεί λίγο χρόνο και προσπάθεια.
Παρά το γεγονός ότι πολύ λίγοι λυκίσκοι εξακολουθούν να υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Μοντάνα έχει ακόμα μια εποχή παγίδευσης λυκίσκων. Ακόμη κι αν ήταν να κλείσει τη σεζόν παγίδευσης, οι λυκίσκοι θα υπέφεραν ακόμα στα χέρια των παγιδευτών γούνας. Οι λυκίσκοι δελεάζονται από δολώματα παγίδες, καθώς νομίζουν ότι πρόκειται να έχουν ένα ελεύθερο και εύκολο γεύμα. Ως εκ τούτου, δεν είναι ασυνήθιστο για ένα λυκίσκο να πιαστεί στις παγίδες με σιαγόνες για οποιοδήποτε αρπακτικό.
Αυτό οδηγεί σε ένα σημείο σχετικά με τη μη επιλεκτικότητα της παγίδευσης. Κάθε ζώο μπορεί να περπατήσει σε μια παγίδα. 2 στα 3 παγιδευμένα ζώα δεν αποτελούσαν στόχο. Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για ζώα που δεν έχουν γούνα με εμπορική αξία. Αναφέρονται ως ζώα “σκουπίδια” και πετιούνται.
Πολλές φορές απειλούμενα είδη πιάνονται σε αυτές τις παγίδες. Το πρόγραμμα έρευνας και αποκατάστασης του πανεπιστημίου raptor της Μινεσότα διεξήγαγε μια μελέτη, η οποία έδειξε ότι το 21% του συνόλου των εισαγωγών των φαλακρών αετών σχετίζονται με τραυματισμούς που προέρχονται από παγίδα με σιαγόνες, το 64% αυτών των τραυματισμών ήταν θανατηφόρα. Είναι πιθανό ότι πολλοί περισσότεροι φαλακροί αετοί καταστράφηκαν σε παγίδες με σιαγόνες κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου. Οι περισσότεροι παγιδευτές δεν ήξεραν καν για τη διευκόλυνση Raptor Rehab για τραυματισμένα πουλιά και άλλοι μπορεί να μην έχουν φέρει τους παγιδευμένους αετούς από φόβο μήπως είναι επιφορτισμένοι με την καταστροφή ενός προστατευόμενου είδους.
Το 1973 ένας παγιδευτής που δούλευε για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση δημοσίευσε μια έκθεση που ανέφερε ότι 2.500 χρυσοί και φαλακροί αετοί πιάνονται κατά λάθος στις παγίδες στη Νεβάδα. 630 έχασαν τη ζωή τους ενώ ήταν ακόμα στις παγίδες. Χωρίς αμφιβολία άλλοι υπέστησαν ευθανασία αργότερα, λόγω της σοβαρότητας των τραυματισμών τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι παγίδες είναι μη επιλεκτικές, σκοτώνουν εκατομμύρια ζώα που δεν είναι στόχοι και καταστρέφουν απειλούμενα και προστατευόμενα είδη. Στα τέλη της δεκαετίας του 70, διαπιστώθηκε ότι 285 έως 465 ποταμίσιες βίδρες απέμειναν στην Πενσυλβάνια, παρόλο που η παγίδευση ήταν παράνομη από το 1950. Η τυχαία θανάτωση από παγίδες με σιαγόνες ήταν πιθανόν το πρόβλημα. Η βίδρα τελικά σώθηκε από δύο πράγματα. Πρώτα απ’όλα επειδή άνοιξε ο εθνικός δρυμός Delaware Water Gap. Σε αυτό το 70.000 στρεμμάτων Εθνικό Πάρκο απαγορεύτηκε η παγίδευση. Δεύτερον, οι τιμές μειώθηκαν για το δέρμα του κάστορα και τότε λιγότερες παγίδες τέθηκαν στο νερό, όπου βρίσκονται οι βίδρες του ποταμού. Αυτό οδήγησε σε μείωση της τυχαίας σύλληψης με πόρτες, καθώς και σε μια μικρή ανάκαμψη αυτών των ειδών.
Η παγίδευση βοηθά στην τόνωση της εξάπλωσης των νόσων. Πρώτα απ ‘όλα, με την αραίωση των πληθυσμών των ζώων το Φθινόπωρο, αναγκάζει τα ζώα να ταξιδεύουν μεγαλύτερες αποστάσεις για να βρουν ένα σύντροφο την Άνοιξη. Αν ένα ζώο είναι φορέας μιας νόσου, στη συνέχεια θα τη μεταφέρει σε ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι εδάφους από ό,τι θα είχε αν η εποχή παγίδευσης έκλεινε.
Δεύτερον, τα ζώα στα τελευταία στάδια μιας θανατηφόρου ασθένειας δεν προσελκύονται από τα δέλεαρ που χρησιμοποιούνται στις παγίδες. Ως εκ τούτου, οι πιθανότητες σύλληψης ενός υγειούς ζώου είναι μεγαλύτερες από εκείνες της σύλληψης ενός άρρωστου και αδύναμου ζώου. Αυτό μειώνει τη γενετική δύναμη του ζωικού πληθυσμού και τον καθιστά πιο επιρρεπή σε ασθένειες.
Τρίτον, μειώνοντας τον αριθμό των ζώων, η παγίδευση ζωντανών προκαλεί αύξηση των νέων που γεννιούνται την Άνοιξη. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει λιγότερο άγχος, διότι περισσότερο φαγητό και καταλύματα είναι διαθέσιμα. Αυτό προκαλεί την αύξηση του αριθμού σπερματοζωάριων στα αρσενικά και μείωση του αριθμού των εμβρύων που απορροφάται από τα θηλυκά. Ως εκ τούτου, μεγαλύτερος αριθμός νέων εισάγεται στον πληθυσμό χωρίς να έχει ακόμη αναπτύξει ανοσία στις διάφορες ασθένειες που θα αντιμετωπίσει. Τα ζώα, τα οποία έχουν αναπτύξει διάφορες ανοσίες, είναι αυτά που έλκονται πιο εύκολα από παγίδες που χρησιμοποιούν θέλγητρα με βάσει την αναπαραγωγή, όπως φαίνεται από τα παραπάνω. Όπως συνέβη και στο προαναφερθέν σενάριο, η γενετική δύναμη του ζωικού πληθυσμού εξασθενεί, εξαιτίας του δυσανάλογου αριθμού των νέων που δεν είχαν την ευκαιρία να αναπτύξουν ανοσία σε πολλές ασθένειες. Ως εκ τούτου, αυτός ο υποθετικός πληθυσμός των ζώων αποτελεί πρωταρχικό στόχο για εστίες ασθένειας.
Τέλος, με τη μείωση του αριθμού των ζωντανών θηρευτών, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη εποχή αναπαραγωγής, ο αριθμός των ζώων θηραμάτων αυξάνεται δραματικά. Αυτό οδηγεί σε γεωργικές ζημιές κ.λπ. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ξέσπασμα ασθενειών. Η Φύση πολεμά τον υπερπληθυσμό με ασθένειες. Αυτό εξασφαλίζει την επιβίωση του ισχυρότερου. Όταν η παγίδευση των θηρευτών προκαλεί τον υπερπληθυσμό των ειδών θηραμάτων, η καταστροφή μπορεί να συμβεί. Στο Νέο Μεξικό ο αριθμός των ποντικιών deer αυξήθηκε πολύ και η επιδημία του ιού Hanta ξέσπασε. Αυτό μεταδόθηκε στον άνθρωπο και υπήρξαν περίπου 50 θάνατοι. Ένας ισχυρός πληθυσμός κογιότ θα βοηθούσε τον έλεγχο των ποντικών deer, ενώ οι παγιδευτές και οι κτηνοτρόφοι δε θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό.
Υπάρχει μια επιδημία λύσσας που μαίνεται κατά μήκος της ανατολικής ακτής για χρόνια. Αυτό προκλήθηκε από την υπερβολική παγίδευση των ρακούν και στη συνέχεια την εισαγωγή ρακούν μολυσμένων από τη λύσσα στα βορειοανατολικά, σε μια αξιολύπητη προσπάθεια αποκατάστασης του υπερβολικά παγιδευμένου πληθυσμού ρακούν. Μια άλλη εστία νόσου για την οποία μπορούμε να ευχαριστήσουμε τη βιομηχανία γούνας.
Ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι οι παγιδευτές χρησιμοποιούν τον έλεγχο των ασθενειών ως το κύριο επιχείρημά τους για την υπεράσπιση της απαράδεκτης τους δραστηριότητας. Εδώ τι λένε οι ειδικοί:
Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών για τον “έλεγχο της λύσσας” υποστήριξε ότι “η παγίδευση ή η δηλητηρίαση ως μέσο για τον έλεγχο της λύσσας θα πρέπει να καταργηθεί. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτά τα δαπανηρά και πολιτικά ελκυστικά προγράμματα έχουν καταφέρει να αποκαταστήσουν είτε τα αποθέματα άγριων ζώων είτε τη συχνότητα της λύσσας. Τα χρήματα μπορεί να είναι καλύτερο να δαπανηθούν για την έρευνα, τον εμβολιασμό, την αποζημίωση των χοιροτρόφων για τις απώλειες, την εκπαίδευση ή τα συστήματα προειδοποίησης”.
Τα εργαστήρια Fromm στην “Έκθεση για τη λύσσα” υποστήριξαν ότι “η παγίδευση για τον έλεγχο της λύσσας θεωρείται ότι είναι μια άσκηση στη ματαιότητα για την αντιμετώπιση μιας επιδημίας λύσσας, διότι η ίδια η ασθένεια θα περιορίσει τον πληθυσμό και κλινικά τα ζώα με λύσσα σπάνια πιάνονται στις παγίδες”.
Ενώ η παγίδευση φτάνει μερικά είδη στο χείλος της εξαφάνισης, προκαλεί υπερπληθυσμό σε άλλα. Ζώα όπως ο λύγκας και ο λυκίσκος αναπαράγονται με πολύ αργό ρυθμό. Άλλα είναι ταχέως αναπαραγόμενα και η παγίδευση μόνο τα αναγκάζει να γεννούν περισσότερο. Προφανώς, η παγίδευση προκαλεί άμεση μείωση του αριθμού των ζώων. Αυτό οδηγεί σε λιγότερο ανταγωνισμό για τρόφιμα και καταλύματα για τα γουνοφόρα ζώα που επιβιώνουν. Αυτό προκαλεί μια αύξηση στον αριθμό των σπερματοζωαρίων των αρσενικών και τα θηλυκά έχουν μεγαλύτερη επιτυχία με περισσότερα νεογέννητα πιο συχνά. Μια μελέτη σε 7 περιοχές του Τέξας αποδεικνύει το εξής: Σε περιοχές που δεν γίνεται παγίδευση και που ο πληθυσμός κογιότ βρίσκεται σε φυσικό επίπεδο, ο μέσος αριθμός των νεογνών κογιότ ήταν 4,3 ανά γέννα. Από την άλλη πλευρά, στις άλλες περιοχές όπου γινόταν έντονη παγίδευση κογιότ, ο μέσος αριθμός των νεογνών ήταν 6,9 νεογνά ανά γέννα.
Αυτό αποδεικνύει ότι ορισμένα είδη αντισταθμίζουν τις απώλειές τους με την αύξηση της αναπαραγωγής. Αυτό αποδεικνύει ότι η παγίδευση για τον έλεγχο του πληθυσμού είναι ανώφελη για οποιοδήποτε ταχέως αναπαραγόμενο είδος, ενώ τα μη ταχέως αναπαραγόμενα είδη είναι τόσο χαμηλά σε αριθμό ούτως ή άλλως, οπότε δεν είναι ενόχληση σε κανέναν.
Άλλες μελέτες έχουν δείξει παρόμοια αποτελέσματα για την αλεπού και τους μοσχόμυες (muskrats). Όσο η παγίδευση οδηγεί σε ενδεχόμενη αύξηση στο σύνολο του πληθυσμού των ζώων που φέρουν γούνα, έχουμε περισσότερα κρούσματα ασθενειών άγριας ζωής, πιο πολλούς θανάτους από αυτοκινητιστικά και περισσότερες γεωργικές ζημιές.
Οι Παγιδευτές στην προσπάθεια τους να ελεγχθεί ο κάστορας στο Εθνικό Πάρκο Gatineau του Κεμπέκ δεν βρήκαν την επιτυχία. Για 20 χρόνια παγίδευαν συνεχώς χωρίς αποτέλεσμα. Όταν η παγίδευση σταμάτησε και μη θανατηφόρες μέθοδοι ελέγχου εφαρμόστηκαν, υπήρξε 75% μείωση των καστόρων που παρουσίαζαν προβλήματα.
Τα περισσότερα είδη που αποτελούν στόχο των παγιδευτών είναι αρπακτικά ζώα. Αυτό οδηγεί επίσης σε άμεσο υπερπληθυσμό των ζώων θηραμάτων επειδή πληθαίνουν ανεξέλεγκτα.
Είναι απολύτως σαφές ότι η παγίδευση διεγείρει την εξάπλωση των ασθενειών άγριας ζωής, προκαλεί αύξηση στο σύνολο του πληθυσμού ορισμένων ειδών και είναι αρκετά επιζήμιο για τα χτυπημένα και τα απειλούμενα είδη. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά σκληρή και προκαλεί εκτεταμένη ζημιά στα παγιδευμένα ζώα. Ο πρωταρχικός σκοπός της παγίδευσης είναι να πάρουν τις γούνες για το εμπόριο γούνας. Όλα αυτά τα προβλήματα προέρχονται από τη χρήση της γούνας στα ενδύματα πολυτελείας. Είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα σοβαρό πρόβλημα.
Η επεξεργασία της γούνας
Ο κλάδος της γούνας έχει κάνει μελέτες που δείχνουν ότι οι γούνες αποσυντίθενται πολύ γρήγορα και κατά συνέπεια, δεν είναι μια περιβαλλοντική απειλή που θα διαρκέσει πάνω από χώρους υγειονομικής ταφής για τα επόμενα χρόνια. Αυτό που δεν λέει κανείς είναι ότι αυτοί οι ερευνητές, οι οποίοι διεξήγαγαν αυτές τις μελέτες, χρησιμοποιήσαν προφανώς ακατέργαστες γούνες. Ενώ οι ακατέργαστες γούνες βιοδιασπώνται, οι έτοιμες γούνες-παλτά δεν το κάνουν. Οι γούνες θα έπρεπε να φοριούνται πριν γίνουν παλτά. Ως εκ τούτου, η έρευνα της βιομηχανίας γούνας είναι άχρηστη και ούτε καν ελάχιστα εφαρμόσιμη για το συγκεκριμένο θέμα.
Στο ντύσιμο της γούνας χρησιμοποιούνται καυστικές χημικές ουσίες όπως η φορμαλδεΰδη και το χρώμιο. Αυτά είναι περιβαλλοντικοί ρύποι, καθώς και η βιομηχανία γούνας έχει προβλήματα για αυτό. Το 1991, η EPA επέβαλε πρόστιμο σε δύο εργοστάσια επεξεργασίας γούνας περίπου 1,6 εκατομμύρια δολάρια, ως αποτέλεσμα της ρύπανσης που προκαλούσαν. Η EPA δήλωσε ότι “βρέθηκαν απόλυτα μη συμμορφωμένοι με τους κανονισμούς για τα επικίνδυνα απόβλητα”, όπως αναφέρθηκε από τον περιφερειακό διοικητή Constantine Sidamon-Eristoff. Η Kim Helper, επίσης με την EPA, ισχυρίστηκε ότι τα απόβλητα από εγκαταστάσεις επεξεργασίας γούνας “μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστικά προβλήματα και παρατίθενται ως πιθανές καρκινογόνες ουσίες”.
Η παραγωγή γούνας χρησιμοποιεί επίσης μια μεγάλη ποσότητα ορυκτών καυσίμων. Στην πραγματικότητα, η παραγωγή ενός γούνινου παλτού χρησιμοποιεί 20 φορές περισσότερα ορυκτά καύσιμα από την παραγωγή ενός συνθετικού. Ένας ερευνητής που ονομάζεται Gregory Smith, ο οποίος τώρα εργάζεται για τη Ford Motor Co, έκανε τη μελέτη. Η απίστευτη ποσότητα ενέργειας που χρησιμοποιείται αποδόθηκε στην παραγωγή των ζωοτροφών, την επεξεργασία των δερμάτων, τη μεταφορά των δερμάτων στον επεξεργαστή, έπειτα στο δημοπρατήριο, από εκεί στον χονδρέμπορο και τέλος στον πωλητή και ούτω καθεξής.
Η παραγωγή ενός παλτού από θηρευμένο άγριο γονοφόρο ζώο χρησιμοποιεί 3 φορές περισσότερη ενέργεια από την παραγωγή ενός συνθετικού μπουφάν. Αέριο πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την μετακίνηση κατά μήκος της γραμμής παγίδευσης, ενέργεια πρέπει να σπαταληθεί για την παρασκευή των παγίδων κ.λπ.
Παρόλα αυτά τα γεγονότα που παρουσιάζονται στην παρούσα έκθεση, ο κλάδος της γούνας ισχυρίζεται ακόμη ότι είναι φιλικός προς το περιβάλλον. Ωστόσο, συμβούλια για τα πρότυπα διαφήμισης έχουν αποφανθεί ότι το εμπόριο γούνας δεν μπορεί να κάνει αυτούς τους ισχυρισμούς στην Ολλανδία, την Αγγλία, την Ιταλία, τη Φινλανδία και τη Δανία, επειδή είναι τελείως παραπλανητικοί. Είναι πολύ σαφές ότι η βιομηχανία γούνας καταστρέφει τους φυσικούς μας πόρους, προς όφελος της παραγωγής ενδυμάτων πολυτελείας για τους πλούσιους. Κάθε άτομο που ασχολείται με την απόκτηση ενός καθαρού πλανήτη για να ζήσουμε, πρέπει να σηκωθεί και να μιλήσει έξω ενάντια στο εμπόριο γούνας.
Μετάφραση από:
http://www.antifursociety.org/FUR_IS_IT_GREEN.html