Ένα κείμενο αυτοπαρουσίασης από την οικο-αναρχική ομάδα Μαύρο/Πράσινο.
«Η οικολογική δράση ή είναι επαναστατική δράση ή δεν είναι τίποτα. Η οικολογία ή θα αποκαλύπτει τις ταξικές κοινωνικές αιτίες και τις απάνθρωπες σχέσεις που δημιούργησαν ένα ολοκληρωτικά δηλητηριασμένο πλανήτη ή θα είναι ένα καλλυντικό του καπιταλισμού.» Μάρεϊ Μπούκτσιν
Όσο γιγαντώνεται η καπιταλιστική συσσώρευση, όσο ανοίγει η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, όσο το κεφάλαιο παγκοσμιοποιείται, όσο το αστυνομικό κράτος θωρακίζεται πίσω από το χαρτομάνι της γραφειοκρατίας, όσο οι άνθρωποι βλέπουν τον μόχθο τους να ξεπουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί, όσο ο πλούσιος βορράς καταναλώνει για να την πληρώνει ο φτωχός νότος, τόσο καταλαβαίνουμε ότι τα προβλήματά μας είναι αλληλένδετα. Γι’ αυτό και χρειάζεται μια συνολική απάντηση, που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα ως τα πλοκάμια ενός και μόνο μηχανισμού. Η καπιταλιστική μεγέθυνση, η κρατική καταστολή και η οικολογική υποβάθμιση είναι μέρος του ίδιου προβλήματος και βεβαίως δεν μπορούν να απαντηθούν ούτε με έναν ήπιο σοσιαλισμό, ούτε με λιγότερο κράτος, ούτε με τα τερτίπια του πράσινου καπιταλισμού.
γεωργία και καπιταλισμός
Ο αγώνας μας για τη γη και την ελευθερία είναι περισσότερο επίκαιρος από ποτέ. Οι πολυεθνικές των μεταλλαγμένων ελέγχουν την αγορά των σπόρων και πιέζουν τα κράτη για νομοθεσίες που θα ελέγχουν ή θα απαγορεύουν τη χρήση ντόπιων ποικιλιών. Επίσης, σήμερα ο γεωργός της «ανεπτυγμένης» δύσης αναγκάζεται να εντατικοποιεί την παραγωγή του με φυτοφάρμακα και μεταλλαγμένα προκειμένου να ανταγωνιστεί τον εξαθλιωμένο δουλοπάροικο αγρότη του «αναπτυσσόμενου» κόσμου που πουλά την εργασία του για μισό κομμάτι ψωμί. Εντωμεταξύ, μεγάλο μέρος των καλλιεργήσιμων εκτάσεων δεν προορίζονται για το πιάτο μας, αλλά για το ρεζερβουάρ των οικολογικά ανησυχούντων Ευρωπαίων και Αμερικανών. Τα βιοκαύσιμα προτείνονται ως η «καθαρή» λύση για την κλιματική κρίση και τεράστιες εκτάσεις δεσμεύονται, ανεβάζοντας έτσι τις τιμές των τροφίμων και οδηγώντας στην πείνα και την εξαθλίωση ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε κάθε περίπτωση βέβαια το καπιταλιστικό σύστημα φροντίζει να διατηρεί τα επίπεδα των τιμών εκεί που προσφέρουν το υψηλότερο δυνατό κέρδος. Ένα άλλο μεγάλο μέρος των καλλιεργειών μάλιστα προορίζεται για κατανάλωση από τις στρατιές των μη ανθρώπινων ζώων που εκτρέφονται προκειμένου να καταλήξουν ως ζωική τροφή στο πιάτο του πλούσιου βορρά. Αυτά τα ζώα είναι εν δυνάμει μπριζόλες αφού γεννιούνται και μεγαλώνουν για να φαγωθούν από τον άνθρωπο.
απελευθέρωση των ανθρώπων/απελευθέρωση των ζώων
Τα ζώα της βιομηχανικής εκτροφής είναι ένας μόνο κρίκος της αλυσίδας της εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων, μαζί με τα ζώα που κακοποιούνται στα τσίρκο και τους ζωολογικούς κήπους, τα ζώα που υποφέρουν και τεμαχίζονται στα επιστημονικά εργαστήρια, και τα ζώα που περιμένουν κλεισμένα σε μικροσκοπικά κλουβιά τον αγοραστή τους στα πετ-σοπ. Είμαστε ενάντια στη λογική της αποστειρωμένης πόλης και παλεύουμε για την απελευθέρωση όλων αυτών των ζώων, όχι ως «φιλόζωοι» και «ευαίσθητοι πολίτες», αλλά ως αναρχικοί και αναρχικές, ως «φανατικοί εραστές της ελευθερίας»,1 ως άνθρωποι δηλαδή που καταλαβαίνουμε ότι και τα άλλα είδη πρέπει να ικανοποιούν τις βασικές τους ανάγκες.
1«Είμαι ένας φανατικός εραστής της ελευθερίας, την οποία θεωρώ σαν το μοναδικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορεί ν’ αναπτυχθεί και να εξελιχτεί η ευφυΐα, η αξιοπρέπεια και η ευτυχία του ανθρωπίνου γένους.» Μιχαήλ Μπακούνιν, Η Παρισινή Κομμούνα και η Ιδέα του Κράτους (1871).
οικολογία και αναρχία
Εδώ και μερικά χρόνια έχει αρχίσει να αρθρώνεται ένας αναρχικός λόγος στην Ελλάδα εναντίον του ειδισμού (σπισισμού), της μεροληπτικής στάσης δηλαδή εναντίον των μελών των άλλων ειδών. Δεν θέλουμε να περιχαρακωθούμε πίσω απ’ αυτή την ταυτότητα και να φτιάξουμε ακόμα έναν «ισμό» μεταξύ των υποδιαιρέσεων της αναρχικής ιδεολογίας. Πιστεύουμε όμως ότι η ενδυνάμωση αυτού του λόγου θα συμβάλει στην περαιτέρω ωρίμανση της αναρχικής σκέψης και θα την οδηγήσει σε ένα πεδίο ακόμα μεγαλύτερης ελευθερίας. Διότι έτσι θα επιδιώκουμε την ολική απελευθέρωση, ανθρώπινων και μη ανθρώπινων ζώων.
Με αυτό το κείμενο αυτοπαρουσίασης λοιπόν δηλώνουμε ότι μας ενδιαφέρει να προωθήσουμε –μέσα και έξω από τον χώρο– όλα εκείνα τα στοιχεία της οικοαναρχικής σκέψης που είναι γόνιμα. Είμαστε αντίθετοι στη λογική της δημιουργίας ενός οικοαναρχικού λάιφ-στάιλ το οποίο δεν εξυπηρετεί σε τίποτα πέραν από την αυτοαναφορικότητα και την ανάλωση σε ανούσιες αντιπαραθέσεις. Ενδιαφερόμαστε για τη γονιμοποίηση όλων των στοιχείων του αναρχισμού που έχουν έναν προταγματικό χαρακτήρα για μια μελλοντική απελευθερωμένη οικολογική κοινωνία. Η δίνη μέσα στην οποία βρεθήκαμε όλοι οι κάτοικοι της νότιας Ευρώπης δεν πρέπει να μας κάνει να ιεραρχήσουμε τους αγώνες μας. Μπορούμε να παλεύουμε ταυτόχρονα για να υπερασπιζόμαστε τους μετανάστες, τους φυλακισμένους συντρόφους, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους ομοφυλόφιλους, όπως και τα μη ανθρώπινα ζώα.
οι αγώνες τότε, σήμερα και για πάντα
Αντιλαμβανόμαστε ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι αγώνες απαιτούν συστράτευση και αλληλεγγύη. Τα παραδείγματα των αγώνων που έχουν τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω είναι πολλά. Ανάμεσα σ’ αυτά, ο αγώνας εναντίον της εκτροπής των Αχελώου, ο αγώνας κατοίκων νησιών –όπως της Λέσβου και της Κρήτης– εναντίον των αιολικών πάρκων, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τα δίκτυα ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών, ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής για να μην λειτουργήσουν τα μεταλλεία του θανάτου. Ήδη δύο αγωνιστές είναι προφυλακισμένοι για αυτήν την υπόθεση, κάποιοι άλλοι περιμένουν δίκες, ενώ και ο αναρχικός Νίκος Μαζιώτης έχει καταδικαστεί για βόμβα που τοποθετήθηκε το 1997 ως ένδειξη συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής εναντίον της τότε εταιρίας TVX Gold. Δεν ξεχνάμε ούτε τους φυλακισμένους συντρόφους του Μετώπου για την Απελευθέρωση των Ζώων (ALF) και του Μετώπου για την Απελευθέρωση της Γης (ELF) που εκτίουν ποινές σε φυλακές των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Αυτό που αντιτάσσουμε στην οικονομική λαίλαπα, στην κρατική τρομοκρατία, στον εργασιακό μεσαίωνα, στην οικολογική υποβάθμιση, είναι οι οριζόντιες αντιιεραρχικές δομές, η άμεση δράση, η αλληλεγγύη και η αναρχία. Παλεύουμε για την απελευθέρωση ανθρώπων και ζώων, για τις ελευθεριακές οικοκοινότητες σε πόλεις και χωριά, για τη γη και την ελευθερία.
Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2013
Μαύρο/Πράσινο