Εδώ και κάποιες εβδομάδες το τσίρκο Medrano, βρίσκεται στο στάδιο Καραϊσκάκη και δίνει παραστάσεις. Φρόντισε, μάλιστα, να οργανώσει μία διαφημιστή καμπάνια η οποία περιλάμβανε από καταχωρήσεις στον έντυπο τύπο, μέχρι αφισοκολλήσεις και γιγαντοαφίσες στα σχετικά ταμπλό. Όσο περνάει από το χέρι μας, η διαφημηστική του καμπάνια σαμποταρίζεται κατά τα δέοντα. Στις περιοχές των Πετραλώνων και του Κουκακίου όπου εμφανίστηκαν κάποιες αφίσες, “αναπαύονται” πλέον στους κάδους απορριμάτων. Ωστόσο η δράση μας δε σταματάει εκεί.
Ύστερα από πρωτοβουλία των συντρόφων και συντροφισσών που διοργάνωσαν το 2ήμερο για την εκμετάλλευση και την απελευθέρωση των ζώων, έγιναν μία σειρά από συζητήσεις μαζί και με άλλους συντρόφους/ισσες και αποφασίστηκε να γίνει παρέμβαση έξω από το χώρο του τσίρκου στην παράσταση της Κυριακής 25 Μαΐου 2008. Όπερ και εγένετο. 35 περίπου “σύντροφοι/ισσες ενάντια στην εκμετάλλευση των ζώων” μοίρασαν εκατοντάδες κείμενα σε όσους πήγαιναν στο τσίρκο, οι οποίοι μάλιστα έδειξαν από περιέργεια και απλό ενδιαφέρον, μέχρι και που κάποιοι αποχώρησαν και δεν παρακολούθησαν την παράσταση.
Ιστορίες με ζώα, για μικρούς και μεγάλους
“Μία φορά κι ένα καιρό λοιπόν, τα μεγάλα αυτά ζώα ήταν μικρά καμηλοπαρδάκια, ελεφαντάκια, τιγράκια και άλλα πολλά. Ζούσανε σε μεγάλα δάση κάτω από ψηλά δέντρα και σε απέραντα λιβάδια με λίμνες και ποτάμια, σε τόπους μακρινούς.
Μία ηλίλουστη μέρα τα μικρά ζώα έπαιζαν αμέριμνα λίγο μακριά από τη φωλιά τους. Μία συμμορία κυνηγών που εκείνη την ώρα περνούσε από εκεί, άκουσε τις φωνές τους. Πλησίασαν κοντά, άρχισαν να τα παρακολουθούν και μόλις αυτά έφτασαν σε ένα μικρό ξέφωτο, τα περικύκλωσαν και μετά τα αιχμαλώτισαν. Οι κυνηγοί τα πούλησαν σε εμπόρους ζώων, οι έμποροι με τη σειρά τους τα πούλησαν στο τσίρκο. Στο τσίρκο τα φυλάκισαν σε κλουβιά. έτσι μακριά από δέντρα, δάση, λιβάδια και ποτάμια, μακριά από τον τόπο που γεννήθηκαν και μέσα σε αυτά τα κλουβιά, θα περνούσαν την υπόλοιπη ζωή τους. Οι δαμαστές, που είναι άνθρωποι που φοράνε στολές και κρατάνε ραβδιά και μαστίγια, άρχισαν να τα εκπαιδεύουν. Τα μάθαιναν να εκτελούν τις διαταγές τους. Τα φυσικά όμως ένστικτα των μικρών ζώων και η έντονη επιθυμία τους για ελευθερία και ζωή τα έκανε να αντιστέκονται και να μην υπακούουν. Δεν άντεξαν πολύ όμως. Οι άνθρωποι με τις στολές όταν τα μικρά ζώα δεν υπάκουαν στις εντολές τους, τα χτυπούσαν με τα ραβδιά και τα μαστίγια για να τα τιμωρήσουν. Έτσι με τη χρήση βίας και βασανιστηρίων έμαθαν να εκτελούν τις εντολές των εκπαιδευτών τους. Τώρα που έγιναν μεγάλα ζώα έχουν μάθει να εκτελούν και τα πιο δύσκολα νούμερα. Ο φόβος της τιμωρίας και η απειλή του πόνου τα ανάγκασαν να είναι υπάκουα. Έχασαν την ελευθερία, την αγριότητα, τα φυσικά τους ένστικτα και έγιναν ήρεμα, συνεργάσιμα και υπάκουα όντα. Είναι πρωταγωνιστές σε μία παράσταση που προσφέρει θέαμα και ψυχαγωγία σε θεατές και χρήμα στους βασανιστές” .
Στη σκηνή του τσίρκου, βασικοί πρωταγωνιστές είναι τα ζώα. Καμηλοπαρδάλεις, ελέφαντες και ρινόκεροι, τίγρεις και λιοντάρια, είναι μερικά από αυτά. Η πορεία τους από τη φύση όπου ζούσαν, μέχρι τη σκηνή του τσίρκου που βρίσκονται τώρα, ξεκινάει με την αιχμαλωσία και τη φυλάκισή τους, συνεχίζεται με τη χρήση βίας πάνω τους και τελειώνει με την εκμετάλλευσή τους. Είναι μία ιστορία γεμάτη πόνο και βαμμένη με αίμα.
Πίσω από τη λαμπερή παράσταση του τσίρκου, πίσω από τους κλόουν, τους ακροβάτες και τους ταχυδακτυλουργούς, πίσω από τα χρώματα και τα φώτα της σκηνής, κρύβεται η αιχμαλωσία, η φυλακή, η βία, ο πόνος και η εκμετάλλευση. Το τσίρκο είναι ένα εργοστάσιο που με πρώτη ύλη την ελευθερία των ζώων, με μέσο την εκπαίδευση, με εργαλείο τον καταναγκασμό και τη βία και σκοπό το κέρδος, παράγει θέαμα για ανυποψίαστους θεατές και μικρά παιδιά. Η ηθική και κοινωνική υπόσταση του τσίρκου έχει σα βάση της την κυριαρχία του ανθρώπινου πολιτισμού πάνω στα ζώα και τη φύση. Ο φανταχτερός και φαντασμαγορικός κόσμος τους θεάματος διαρκεί λίγο. Μόλις η παράσταση φτάνει στο τέλος, όταν η βελούδινη αυλαία κρύψει τη σκηνή, μόλις τα φώτα σβήσουν, ο θεατής γυρνάει πίσω στη δική του παράσταση και στο δικό του κλουβί. Σε μία παράσταση που παίζεται καθημερινά, σε ένα ρόλο, που ερμηνεύεται από εκατομμύρια κομπάρσους, σε ένα τσίρκο τεράστι που απλώνεται παντού . Ο θίασός του είναι η ανθρωπότητα και η σκηνή του είναι η Γη. Απομάκρυνση από τη γη, αποξένωση από τη φύση, καταστροφή και εκμετάλλευσή της. Ζωή ανάμεσα σε τσιμεντένια κτίρια, άσφαλτο, καυσαέριο και αυτοκίνητα. Πλαστική τροφή. Εκπαίδευση – οικογένεια – κανονικότητα. Εκκλησία – στρατός – αστυνομία – καταστολή. Πειθαρχία – υπακοή – νόμος – φυλακή. Μισθωτή εργασία. Εξουσιαστικές σχέσεις. Εξατομίκευση. Κυριαρχία και εκμετάλλευση. Εμπορευματοποίηση-κατανάλωση-παραγωγή κέρδους. Είναι μερικά από τα νούμερα και τις παραστάσεις του Γιαγαντιαίου Τσίρκου. Τα ζώα του τσίτκου με το πέρασμα του χρόνου, εξαιτίας του εγκλεισμού τους στα κελιά και την άσκηση βίας πάνω τους, έχασαν τα φυσικά τους ένστικτα και μεταλλάχτηκαν από ελεύθερα όντα, σε σκλάβους στην παραγωγή θεάματος και κέρδους. Ο ανθρώπινος πολιτισμός στο μακρύ πέρασμα της ιστορίας απομακρύνθηκε από τη γη, κυριάρχησε πάνω στη φύση, αντικατέστησε την εύρεση της τροφής του με την παραγωγή προϊόντων για κατανάλωση με σκοπό το κέρδος και οι άνθρωποι έχασαν τη δυνατότητα επιλογής και μεταλλάχτηκαν από ελεύθερα όντα σε υπάκουους σκλάβους.
Ο αγώνας του ανθρώπινου είδους για την απελευθέρωσή του είναι και αγώνας για την απελευθέρωση των ζώων και της φύσης.
ΤΑ ΖΩΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΥΜΕΡΑ
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ, Η ΦΥΛΑΚΗ, Η ΒΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ
στέκι Αντίπνοια