Πανικό έχει προκαλέσει τους τελευταίους δύο μήνες η ανακάλυψη κρέατος από άλογο σε προϊόντα που υποτίθεται ότι περιείχαν κρέας από αγελάδα. Η αναστάτωση αυτή αποτελεί δείγμα της εθελούσιας υποκρισίας που χαρακτηρίζει τις δυτικές κοινωνίες, μιας και από τη μία η σφαγή των αλόγων είναι γεγονός ευρέως γνωστό και σύνηθες σε όλην την ευρωπαϊκή επικράτεια και από την άλλη δεν υπάρχει καμία διαφορά, ανάμεσα στις αγελάδες και τα άλογα, που να δικαιολογεί τη σφαγή του ενός και όχι του άλλου.
Το 2012 παράχθηκαν στην Ε.Ε. 60.000 τόνοι κρέατος ιπποειδών (αλόγων, γαϊδουριών, μουλαριών) από τα οποία τα 74.300 κιλά κατέληξαν στην Ελλάδα. Δυστυχώς, τα άλογα και τα συγγενικά τους είδη δε γλιτώνουν από την αλυσίδα εκμετάλλευσης που έχει στήσει η εξουσία για κάθε τι μη ανθρώπινο και η οποία τελειώνει στο σφαγείο. Η μοίρα των αλόγων, ανεξάρτητα από το είδος της εκμετάλλευσης που έχουν ζήσει στη ζωή τους, είναι κοινή για όλα και δεν είναι άλλη από την κατάληξη σε ένα από τα σφαγεία της Ευρώπης. Μπορεί στην Ελλάδα να απαγορεύεται νομικά η σφαγή ιπποειδών αλλά η εκμετάλλευσή τους είναι ευρέως διαδεδομένη. Τα άλογα χρησιμοποιούνται σε ένα σωρό εργασίες σαν να μην έχουν τα ίδια θέληση για τη ζωή και την ελευθερία. Τα άλογα και τα συγγενή τους ιπποειδή έζησαν άγρια και ελεύθερα για εκατομμύρια χρόνια πριν την εξημέρωσή τους από τον άνθρωπο και το ίδιο θα επέλεγαν να κάνουν και τώρα αν είχαν τη δυνατότητα. Η εκμετάλλευση των αλόγων ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με τις πιο εξουσιαστικές και αιματηρές πτυχές της ανθρωπότητας. Από τη χρήση τους στη μεταφορά των μέσων ιδιοκτησίας και των εμπορευμάτων ως τις πολεμικές συρράξεις, η ιστορία της εκμετάλλευσης του αλόγου είναι παράλληλη με την ιστορία της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης των υπόλοιπων ζώων, των ανθρώπων και της γης.
Σήμερα στην Ελλάδα, τα άλογα χρησιμοποιούνται στα χωριά για τις γεωργικές εργασίες και τις μεταφορές, αλλά κυρίως σε νησιά και τόπους αναψυχής για να πηγαίνουν τους τουρίστες βόλτες. Δεν είναι, όμως, αυτός ο βασικός πυλώνας της εξαθλίωσής τους. Στο Μαρκόπουλο Αττικής λειτουργεί ένα σύγχρονο κολαστήριο που ονομάζεται ιππόδρομος. Εκεί εκατοντάδες άλογα βρίσκονται φυλακισμένα σε στάβλους – κουτιά που χωράνε ίσα ίσα να κάνουν μια στροφή γύρω από τον εαυτό τους και υποβάλλονται σε καθημερινά γυμναστήρια – βασανιστήρια για να μάθουν να τρέχουν στην αρένα των αγώνων όπου ελεεινοί τζογαδόροι ποντάρουν στο ποιο θα τρέξει πιο γρήγορα. Στα άλογα αυτά χορηγούνται ένα σωρό φάρμακα και αναβολικά, ώστε να ανταποκρίνονται στην επίπονη εκγύμναση και τον τελικό στόχο της κούρσας. Η ζωή ενός αλόγου εντός του ιπποδρόμου διαρκεί γύρω στα 4 χρόνια, αν δε συμβεί κάποιο ατύχημα στο ενδιάμεσο ή ο ιδιοκτήτης το θεωρήσει ασύμφορη ενασχόληση. Μετά, η πλειοψηφία παίρνει το δρόμο για το σφαγείο ενώ στη φύση θα μπορούσαν να ζήσουν έως και 30 χρόνια. Για τα άλογα των ιππικών ομίλων δεν ισχύει κάτι το διαφορετικό, μόνο το περιτύλιγμα αλλάζει. Και σε αυτά χορηγούνται ένα σωρό φάρμακα, κυρίως ηρεμιστικά, αλλά και υποβάλλονται σε ένα σωρό γυμνάσια για να είναι υπάκουα στους μελλοντικούς ιππείς – πελάτες του εκάστοτε ομίλου. Προφανώς και οι εκλεκτοί αυτοί πελάτες δε διαλέγουν να ιππεύσουν πάνω σε γέρικα ή άρρωστα ζώα και άρα η παρουσία τους κρίνεται πάλι ασύμφορη και ακολουθούν το δρόμο για το σφαγείο.
Πάνω στη μετακίνηση των ζώων προς τα σφαγεία κυρίως της Ιταλίας (αν και στη Γαλλία λειτουργούν περίπου 750 σφαγεία αλόγων), έχει στηθεί ένα ολόκληρο κύκλωμα που στόχο έχει να προσπελάσει τις όποιες νομικές δυσκολίες και να στείλει τα άλογα κατευθείαν στη λαιμητόμο. Τα περισσότερα άλογα συγκεντρώνονται σε κάποιες εγκαταστάσεις στον Ασπρόπυργο από όπου και στοιβάζονται σε φορτηγά με προορισμό την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα. Πολλές φορές σπάνε τα πόδια σε νεαρά και υγιή άλογα για να δικαιολογήσουν την αποστολή τους στο σφαγείο. Η διαστροφή δε σταματά όμως εδώ. Τα τελευταία χρόνια έχει μάλιστα γνωστοποιηθεί πως άγρια άλογα αιχμαλωτίζονται από εμπόρους για να σταλούν στα σφαγεία και να αποτελέσουν γκουρμέ εδέσματα ενώ σε άλλες χώρες λειτουργούν ειδικά εκτροφεία αλόγων όπου μικρά σε ηλικία άλογα οδηγούνται στη σφαγή. Τα εκτροφεία αυτά λειτουργούν κάτω από ανάλογες αποτρόπαιες συνθήκες με αυτές που επικρατούν στις φάρμες κρεοπαραγωγής των άλλων ζώων. Στην Πολωνία, μάλιστα, διοργανώνεται κάθε χρόνο παζάρι – πανηγύρι όπου μαζεύονται για να πουλήσουν τα άλογα στους μεσάζοντες των σφαγείων. Θα πρέπει να γνωρίζουν, όμως, αυτοί οι φονιάδες πως οι μέρες που δρούσαν ανενόχλητοι τελειώνουν.
Πόση διαφορά όμως έχει το κρέας του αλόγου από αυτό της αγελάδας; Και τα δύο ζώα είναι θηλαστικά και στη φύση ζουν σε αγέλες, έχουν κοινά συναισθήματα και ενδιαφέροντα όπως και όλα τα άλλα ζώα. Και οι αγελάδες και τα άλογα θέλουν να ζουν ελεύθερα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της φυλής τους και όχι να ζουν μια σύντομη ζωή στη σκλαβιά και να βρίσκουν ένα φριχτό θάνατο. Κάθε ζώο θέλει να ζήσει και η στέρηση της ελευθερίας του και η σφαγή αποτελούν εξουσιαστικές πρακτικές. Οι υποκριτικές στάσεις των ανθρώπων που αηδιάζουν στην ιδέα και μόνο ότι θα φάνε άλογο ή σκύλο ενώ τρώνε δεκάδες κιλά σάρκας γουρουνιού, κατσίκας και αγελάδας με ευχαρίστηση, μόνο την οργή και την περιφρόνησή μας μπορούν να συναντήσουν. Κάθε διαχωρισμός ανάμεσα στα ζώα μας βρίσκει αντίθετους. Η ζωή της αγελάδας δεν έχει λιγότερη αξία ούτε από του αλόγου αλλά ούτε και από του ανθρώπου. Επιλέγουμε να μην τρώμε κανένα ζώο σεβόμενοι τη θέληση του κάθε επιμέρους ζώου στη ζωή και την ελευθερία αλλά και αντιλαμβανόμενοι τις συνθήκες εκμετάλλευσης που συνεπάγεται για τα ζώα το βιομηχανικό σύστημα παραγωγής ζωικής τροφής.
Ολόκληρη η διατροφή σήμερα ελέγχεται από γιγάντιες πολυεθνικές εταιρίες, οι οποίες δρουν με μοναδικό γνώμονα το κέρδος. Δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον ούτε για την ευημερία των ζώων ούτε για την υγεία των ανθρώπων εκτός κι αν κάτι μπορεί να προκαλέσει αρνητική γνώμη για το προϊόν και άρα μείωση της ζήτησης. Όλα όσα τρώμε είναι ενάντια στην υγεία μας και σχεδόν καθημερινά ξεσπάνε νέα διατροφικά σκάνδαλα τα οποία μας επιβεβαιώνουν πως οι άθλιες συνθήκες είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των διατροφικών αυτών σκανδάλων έχει να κάνει με την εντατική κτηνοτροφία και τη σφαγή των ζώων. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ξέσπασε το σκάνδαλο με τις τοξίνες στα κοτόπουλα, το 2000 η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια στις αγελάδες και ακολούθησαν η νόσος των πουλερικών, η γρίπη των χοίρων και ο e-coli. Όλες αυτές οι ασθένειες είχαν σαν αφετηρία τους την εντατική κτηνοτροφία με τον εγκλεισμό μεγάλου αριθμού ζώων σε μικρούς χώρους αλλά και το τάισμα τους με ορμόνες, αντιβιώσεις και ανθυγιεινές τροφές έτσι ώστε να παραχθεί περισσότερο κρέας μετά το θάνατό τους. Το κρέας όμως είναι ούτως ή άλλως κομμάτι ενός πτώματος σε προχωρημένη σήψη η οποία καθυστερείται ποτίζοντάς το με ουσίες και χημικά. Δεν είναι τυχαίο που η πιο συνήθης τροφική δηλητηρίαση, η σαλμονέλα, προέρχεται από την επαφή νωπού (σάπιου – άψητου δηλαδή) κρέατος με άλλα τρόφιμα.
Η κρεοφαγία ή μη δεν είναι ένα δίλημμα υγιεινής. Δε μας νοιάζει αν ο τίμιος εργάτης – καταναλωτής θα φάει “καλό” κρέας ή όχι, ή αν αυτό θα είναι κρέας αγελάδας ή αλόγου, ή αν οι έμποροι τον κορόιδεψαν και βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή του. Μας νοιάζει να μην το φάει γιατί η ζωή κανενός δεν αξίζει παραπάνω από κάποιου άλλου. Οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών για το αν θα πρέπει να καταναλωθεί το κρέας των αλόγων ή όχι, με γνώμονα το αν είναι επιβλαβές, μόνο οργή μπορούν να μας γεμίζουν. Όσοι ξαφνικά πανικοβάλλονται που βρήκαν κρέας αλόγου στο πιάτο τους, ας μην εκπλαγούν αν κάποια στιγμή το σύστημα που εκμεταλλεύεται εξίσου ανθρώπινα και μη ανθρώπινα ζώα, πετάξει στο πιάτο τους ένα κομμάτι από το κρέας του διπλανού τους. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και εμείς δεν είμαστε σε καμιά περίπτωση διατεθειμένοι να υπερασπιστούμε την επιλογή κανενός να τρώει το θάνατο του άλλου. Ο κανιβαλισμός ξεκινάει από το πιάτο μας. Όσοι εθελοτυφλώντας συνεχίζουν να τρώνε ζώα και βλέπουν θετικά το να εμπλουτίσουν τη διατροφή τους με ένα ακόμα ζώο, θα μας βρουν απέναντι τους.
Κρεατοφάγοι, στο λαιμό να σας κάτσει!
Καμία ανοχή στη βιομηχανία κρέατος, στους σύγχρονους δουλέμπορους και στους επίδοξους διαχειριστές της κρεοπαραγωγής
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση