Barry Horne

(17/03/1952 – 05/11/2001)

O Barry Horne γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Northampton. Δούλευε σαν σκουπιδιάρης, όταν στα 35 του άρχισε η επαφή του με τα δικαιωμάτα των ζώων. Για κάποιους θεωρείται τρομοκράτης. Για άλλους είναι ήρωας. Σε κάθε περίπτωση, ήταν ένας άνθρωπος που επηρέασε και επηρεάζει τις ζωές χιλιάδων άλλων ανθρώπων. Ήταν ένας άνθρωπος που με τη ζωή του και τη δράση του έδρασε σαν καταλύτης για το πιο ριζοσπαστικό κίνημα της εποχής μας, το κίνημα της απελευθέρωσης των μη ανθρώπινων ζώων. Παρακάτω ακολουθεί μια σύντομη παρουσίαση της δράσης του Barry Horne.

Το 1988 πήρε για πρώτη φορά δημοσιότητα το όνομα του Barry, όταν συνελήφθη μαζί με άλλους τρεις για την απόπειρα διάσωσης ενός ρινοδέλφινου από μια πισίνα στο Lancashire. Το 1990 μαζί με δύο ακόμα άτομα εισέβαλε στη Harlan Interfauna στο Cambridge και αφαίρεσε 82 beagles και 26 κουνέλια, που επρόκειτο να προμηθευτούν σε εργαστήρια ως πειραματόζωα. Τρία χρόνια αργότερα μπήκε στη φυλακή για καταστροφές που προκάλεσε μαζί με άλλους πέντε σε μια διάσκεψη για τα πειράματα στα ζώα στο Oxford. Από εδώ και πέρα ξεκινάει μια περίοδος στη ζωή του Barry που η δράση του σαν υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μη ανθρώπινων πλασμάτων παίρνει σκληροπυρηνική διάσταση.

Τον Ιούλιο του 1996 και μετά από μια σειρά βομβιστικών ενεργειών που φέρεται αυτός ως υπεύθυνος, συνελήφθη από την αστυνομία. Έξι μήνες μετά την προφυλάκισή του ξεκίνησε την πρώτη του απεργία πείνας, ζητώντας από τον τότε πρόεδρο του κόμματος των Εργατικών John Major να αποσύρει την υποστήριξη του στα ζωικά πειράματα μέσα σε ένα πλάνο πενταετίας. Ο Barry σταμάτησε την απεργία του την 35η μέρα και τότε ο εκπρόσωπος των Εργατικών για θέματα ευημερίας των ζώων δήλωσε ότι «το Εργατικό Κόμμα δεσμεύεται να ελαττώσει και μετέπειτα να καταργήσει τη ζωοτομία». Κατά τη διάρκεια της απεργίας, υπήρξε μια ραγδαία αύξηση σε όλη την Αγγλία στον ακτιβισμό για τα δικαιώματα των ζώων, με συνεχείς απελευθερώσεις ζώων και υλικές καταστροφές, πάντα σε συμπαράσταση στη μάχη που έδινε ο Barry.

Έξι μήνες αργότερα, στις 11 Αυγούστου 1997, ο Barry ξεκινάει τη δεύτερη απεργία πείνας. Αυτή τη φορά ζητάει από το Εργατικό Κόμμα ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την κατάργηση της ζωοτομίας. Οι αλληλέγγυες στον Barry δράσεις ήταν ακόμα πιο μαζικές και πέρασαν τα σύνορα της Αγγλίας. Η απεργία πείνας σταμάτησε 46 μέρες αργότερα, όταν οι Εργατικοί δέχτηκαν επίσημα να συζητήσουν με τους διαδηλωτές. Ήταν η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο.

Στις 12 Νοεμβρίου 1997 ξεκινάει η δίκη. Αν και αναγνωρίστηκε η πρόθεση του Barry να μην προκαλέσει βλάβη σε κάποιον/α, χαρακτηρίστηκε από το δικαστή τρομοκράτης και του αποδόθηκε ποινή φυλάκισης 18 ετών. Ήταν η μεγαλύτερη ποινή μέχρι τότε για πράξεις υπέρ της απελευθέρωσης των ζώων.

Στις 6 Οκτωβρίου του 1998, ο Barry Horne ξεκίνησε την τρίτη και μεγαλύτερη απεργία πείνας. Αυτή τη φορά τα αιτήματά του ήταν πολύ συγκεκριμένα: Ζητούσε την παύση έκδοσης αδειών για ζωικά πειράματα και τη μη ανανέωση των εν ενεργεία αδειών, την άμεση απαγόρευση των πειραμάτων για μη ιατρικούς σκοπούς, την κατάργηση όλων των πειραμάτων μέχρι τις 6 Ιανουαρίου 2002, την άμεση παύση των πειραμάτων στους κρατικούς φορείς και το κλείσιμο της Animal Procedures Committee, ενός συμβουλευτικού σώματος που προωθεί τη βιομηχανία ζωοτομίας. Πλέον η ζωοτομία ήταν θέμα μέσα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο. Ο Barry κατά τη διάρκεια της απεργίας, γράφει μέσα από τη φυλακή: «Αυτός ο αγώνας δεν είναι για μας, ούτε για τις προσωπικές μας ανάγκες. Είναι για κάθε ζώο που υπέφερε και πέθανε μέσα στα εργαστήρια ζωοτομίας, και για κάθε ζώο που θα υποφέρει και θα πεθάνει στα ίδια εργαστήρια, εκτός και αν σταματήσουμε αυτή τη σατανική επιχείρηση τώρα. Οι ψυχές των βασανισμένων νεκρών ουρλιάζουν για δικαιοσύνη, οι κραυγές των ζωντανών για ελευθερία. Μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτή τη δικαιοσύνη και να παραδώσουμε αυτή την ελευθερία. Τα ζώα δεν έχουν κανέναν εκτός από εμάς. Δε θα τα απογοητεύσουμε».

Την 52η μέρα –και όντας ήδη στο νοσοκομείο 6 μέρες– ο Barry πόναγε πολύ, είχε προβλήματα με την όρασή του και υπήρχε άμεσος κίνδυνος να πέσει σε κώμα. Το ενδεχόμενο θανάτου του Barry ήταν πλέον ορατό. Το Animal Rights Militia έβγαλε μια ανακοίνωση απειλώντας πως αν πεθάνει ο Barry Horne θα σκοτώσει 10 ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με τη ζωοτομία. Κατά τη διάρκεια αυτής της απεργία πείνας οι δράσεις και η συμπαράσταση του κόσμου ήταν ακόμα μεγαλύτερης κλίμακας από τις προηγούμενες δυο.

Την 63η μέρα είχε χάσει την ακοή του από το ένα αυτί, την όραση του από το ένα μάτι, είχε κύρωση του ήπατος και πόναγε πολύ. Την 66η μέρα μεταφέρεται ξανά στη φυλακή, με την πρόφαση ότι δεν υπάρχει λόγος νοσηλείας του στο νοσοκομείο, αφού αρνείται την περίθαλψη. Ο Barry πλέον είχε χάσει την επαφή με το περιβάλλον και δε θυμόταν το λόγο που έκανε απεργία πείνας. Σταμάτησε την απεργία την 68η μέρα χωρίς να δώσει κάποια εξήγηση. Όλοι οι άνθρωποι του στενού κύκλου του υποστηρίζουν ότι κάτι συνέβη στον Barry κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ημερών που δεν μπορούσαν να έχουν επαφή μαζί του, όταν και επέστρεψε στη φυλακή.

Ο Barry δεν συνήλθε ποτέ από τις ζημιές που του προκάλεσε αυτή η τελευταία απεργία πείνας, σωματικές και διανοητικές. Συνέχισε να κάνει απεργίες πείνας ξανά και ξανά μέσα στη φυλακή, με ελάχιστη υποστήριξη. Όπως λέγεται, από ένα σημείο και ύστερα μόνο οι φρουροί ήξεραν αν έτρωγε ή όχι. Πέθανε στις 5 Νοεμβρίου 2001 από ανεπάρκεια ήπατος, στη 15η μέρα μιας ακόμα απεργίας πείνας.